taksim'de toplu taciz

• bu ülkede kadın olmak zor denir ya, görüntüleri ilk izlediğimde aklıma gelen cümleydi. 15-20 kendini bilmezin hayvanlığı insanı erkekliğinden utandıracak derecede görüntülerdi.
  bu olayı biraz geniş yorumlarsak aslında bu ülkede erkek olmanın da ne kadar zor olduğu ortaya çıkıyor aslında. erkek cinsi içinde böylelerinin de bulunması kadınların(ya da çiftlerin deyip genişletebiliriz) erkeklere bakışını degiştirmiyor mu peki, nasıl degiştirmesin ki.
  peki içimizdeki bu hayvan hemcinslerimizi tanıyan bizler zaman zaman ürkek hareket etmek zorunda kalmıyor muyuz. yanınızda sevgilinizin, kız arkadaşınızın olmadığı ve grup halinde erkek arkadaşlarınızla bara,konsere vb. herhangi bi yere gittiğinizde mekana ayrı ayrı girdiğiniz veya ortamda birbirinizden farklı yerlere konuşlandığınız da mı olmadı. sırf bu grup halindeki erkeklere çevrenizin ve en önemlisi kendinizin yaptığı amiyane tabiriyle kıro yakıştırmasından dolayı. kalabalık bir insan yığınının olduğu yerde önünüze bir kadın çıktığında aman denyonun biri bi mallık yapar da rezil olan ben olurum korkusuyla kaçma ihtiyacı hissetiğiniz de mi olmadı.
  kendimden bir kaç örnek vereyim. bir gün minibüsteyim ve yanımda orta yaşlı bir kadın oturuyor. yol çalışması var ve bir anlık dalgınlığımdan dolayı minibüsün sallandığı bir anda yanımdaki kadının omzuna hafiften bir temas. istem dışıydı ama kadın rahatsız oldu demek ki ve hışımla dönüp bana hiçbir şey söylemeden öyle bir bakışı vardı ki, beynimde bana bunu nasıl yaparsın, bana bunu nasıl yaparsın çığlıklarıyla yerin dibine nasıl girdiğimi ve ilk durakta ordan kaçışımı hatırlıyorum. şimdi bu görüntüleri görünce o kadına kızamıyorum bile. haklı olabilir çünkü, ben bi fırsat düşkünü de olabilirdim.
  beşiktaş'ın lazio ile inönü' de yapacağı maç için yeni açığın önündeyiz. maça az kalmış, iğne atsan yere düşmeyecek bir insan kalabalığı. insanlar aceleci, hemen içeriye girebilmek için öne doğru yükleniyorlar. kımıldamak o kadar zor ki, dalgalanıyoruz sadece. derken tam önümde bir kadın olduğunu farkediyorum. arkadaki insanların yüklenmesinin etkisiyle öne dogru gidip kadına temas etmemek için bütün gücümü harcıyorum orda. ecel terleri döküyorum. aklımda minibüs olayı kalmış ya aynı damgayı bir daha yemek istemiyorum. neyse ki bu sefer korkulan olmuyor.
  ve bu akşam haberlerde taksimdeki toplu tacizi izliyorum. kafamda aynı düşünceler. zor kardeşim zor, bu ülkede erkek olmak da zor. ta ki bunları içimizden söküp atana kadar.