muzaffer izgü

• bende pek çok çocukluk anısı ve gidişiyle büyük bir acı bıraktı. dün akşam gözlerim şişene dek ağladım, 84 yaşında bu dünyadan çok sevildiğini bilerek göçen nur yüzlü bir yazardan ziyade yazarlık macerası ısınmak için sığındığı bir halk kütüphanesinde başlayan, yazları annesinin yaptığı patlıcan dolmalarını ekmek arası yapıp abisiyle birlikte satarak eve para getirmeye çalışan, bir gecede yaptıkları gecekondu yağmurda yıkılınca yine bir gecede yenisini yapan, tarifsiz bir fakirlik içinde okuyup büyük adam olan, umudunu ve iyi kalbini hiç kaybetmeyen o çocuk için ağladım.
  
  teşekkürler beni adana'nın sıcağıyla, banadura ile tanıştırdığın için. 5 yaşındayken bir yılbaşı sabahı trt'de çizgi filmi yayınlanan sefiller'in kitabını okuyacağım diye giriştiğim kişisel okuma macerama kattıkların için. her kitap başka bir evrene açılan kapıdır, kimi kapının ardında sadece bir duvar, kimisinin ardında bir evin salonu, kimisinden ıssız bir ada, kimisinden evliliğinden bunalan mutsuz aristokrat bir kadın, kimisinde bir savaş meydanı, kimisinden iç savaştaki bir halk, kimisinden 40'lı yılların adana'sında evinde ısınacak odun olmadığı için kütüphaneye giden bir çocuğun dünyası çıkar. küçük çocuk dünyamdan kendi dünyana açtığın o muhteşem kapı için sonsuz teşekkürler.