ekşi sözlük'te yazar olma nedenleri

• canımın insan yüzü görmek istemediği, kendimi yarım kalmış bir proje, bazen de gerçekleşmiş bir felaket olarak tanımladığım bir dönemde 20 yaşında saplandım buraya. batağa demiycem bak buraya. sonra kaliverdim. 6 yıldır buradayım.
  
  akşam 5'ten sonra buralarda bulunmama geleneğim vardı son 3 yıldır. şimdi durup dururken ufacık bir anı bozdurdu bu geleneği bana. güzel insanlar tanıtan, güzel fikirler yansıtan buralara bir baktım da eskilerden kimse kalmamış. çok yazarla tanıştım burada. ıçimin çürük zamanlarından olsa gerek. kimiyle o ilk entryden sonra hemen tanıştım. bu yazar gerçek mi diye. kimisiyle korktum tanışamadım, eziklerimi çiziklerimi fark eder diye. kimisini, duygusal hezeyanlarına ortak olup daha da dibe batırdım, kimisinin öğretmen olmasindan mütevellit şımarıklığımla kendimi uslandırdım. kimisi hala beddua ile anar beni o yüzdendir ki keşke sadece yazılarını okumakla kalsaydım diye pişmanlığını güderim hala.
  
  a bu arada, hey sen ! sen hariç tabi ki modernhayatinklisesi :)
  
  badilerden baktımda hemen hiç biri yok artık buaralarda. içimdeki avam kadını güldüren zaman zaman hüzünlendiren yazıları duruyor bir kaçının. sadece yazılar ama. bazen roman karakteri gibi dusunuyorum hepsini. eyaletleri gezmişiz gibi. biriyle nantes'den cholet'ye dogru giden bir arabanin icinde kayip ruhlarimizin peşine düşmüşüz mesela. vs. vs.
  
  hiç bir seyin, hic bir anının teminati mumkun degil. sanki sadece bunun icin yasayip ölecegiz. hayvan gibi. her an avlanmaya musait yasamanin o dayanilmaz sancisi iste. neyse demem o ki, umarım ölmemişlerdir. :) şaka be.
  
  ha bu arada, gece şarap içmek yasaklanmalı. kedi guruldamayı bırakmalı. yazarlar hep yazmalı vesselam.