aşk mı alışkanlık mı takıntı mı

• sanirim onu hala seviyorum. ama bu ask mi yoksa aliskanlik mi emin degilim. cogu zaman kendime su soruyu sorarken buluyorum, birisine asik olmak yarali bir benligin ona dusmesi mi? cunku onsuz yasayamayacagimi dusunuyorum. birine sevgimi verdigimde, karisiliginda birsey bekledigim soylenemez ama birine asik oldugumda ayni sey soz konusu mu emin degilim.
  hangi kismim aska dusuyor? sanirim iki cesidi var askin; dedigim gibi yarali benliginiz, ya da daha iyi bir tanimla egonuz asik oluyorsa karsidakine, bu pek karsidaki insanla alakali olmuyor genelde, cunku o an onemli olan aslinda onun sizi nasil sevdigiyle alakali.tum sorumlulugu karsinizdaki adama birakiyorsunuz bir nevi, size nasil deger veriyor ve ne kadar kendinizi iyi hissettirebiliyor. ve eger isinin ehli bi adamsa ve size istediginiz gibi ilgi gosteriyorsa, o zaman aska dustugunuzu hissedebiliyorsunuz.
  
  o insansiz yasayamayacaginizi dusunuyorsaniz, bu aliskanlik oluyor iste. aska dusen tarafiniz aska ihtiyac duyan icinizdeki cocuk ya da ergenliginiz. cunku ne kendinize ne baskalarina yeterli sevgiyi gosteremiyorsunuz. ıcinizde kocaman bir bosluk var ve birinin gelip orayi doldurmasi icin herseyinizi verebilirsiniz. degerinizi karsinizdaki kisi belirledigi icin de onsuz yasamak imkansiz gibi geliyor kuskusuz.
  
  ama ne yarali bir benlik /ego, ne de sevgiye ac bir cocuk olarak degilde eriskin bir birey gibi asik oldugunuzda iliskiden beklentileriniz cok farklilasiyor.eriskin asik olarak o icinizdeki boslugu nasil dolduracaginizi ve degerinizi iyi biliyorsunuz, zaten ask dolu ve degerli hissediyorsunuz. kendinizi tam ve butun hissetmek, isteklerinizin farkinda olmak ve duygularinizin sorumlulugunu almak ruhsal bir kaynaga sahip olmakla mumkun tabiki. bu yeterlilik ve butunluk icinizden tasip, fazlasini vermek istediginiz noktaya gelince, tek ihtiyaciniz bu sevgiyi payasmak oluyor, sevilmek degil.
  
  peki hangisini seciyoruz? yarali aska ozlem duyan kirilgan cocugu mu yoksa yetiskin asigi mi? sectigimiz insanlar genelde bizimle ayni yarayi tasiyan insanlar yada ayni duygu durumlarini yasayan insanlar oluyor genelde. ve tabiki siz icinizdeki sevgiyi yesertip, yaralarinizi sardikca ve kendinize deger verdikce sectiginiz kisilerde otomatik olarak bu minvalde oluyor.
  
  egonuzla sectiginiz insan, icinizdeki buyuk boslugu layikiyla dolduracagini dusundugunuz insan oluyor . buradaki problem su, kendimize yakin yaralari olan insani sectigimiz gercegini gozardi etmezsek eger ; ayni boslugun onda da bulundugunu ve ayni isteklerin onda da mevcut oldugunu gormezden gelmemiz imkansiz olur. bu ayni hislerle ve niyetlerle iliskiye giren iki insanin sevgiyi ve aski paylasmak yerine, sevilmek ve asik olunmak arzusu iki taraf icin de buyuk hayal kirikligi yaratir. ıki insan da kendilerinin istedigi sekilde sevilmedigini dusunerek birbirlerini suclar dururlar. ve iki insandan birinin ya da ikisinin birden kendi hislerinin ve degerlerinin sorumluluklarini almayip, mutsuzluklarinin sebebini karsilarindaki insanda aramaya calisip onlari suclamalariyla bu iliski sona erer genelde.
  
  eger karsinizdaki insana tutkuyla bagli ve onsuz yasayamayaciginizi dusunuyorsaniz, lutfen kendinize ve ona, ondan istediginiz seyi vermeye calisin. karsinizda bulmayi istediginiz insan olmayi kendize gorev edinin. boylece aska ac bir insan degil asik bir insan olursunuz ki bu sizi daha mutlu kilar. karsinizdaki insani size verebilecekleriyle, size gosterdigi toleransla degil, tum hatalariyla, sorunlariyla, guzellikleriyle sevmenin ayricaligi budur. bir insandan yardim gorurken hissettiginiz acizligi ve bir insana yardim ederken hissettiginiz gururu karsilastirirmak bu durumu anlamanizi kolaylastiracaktir. aska, sevgiye, ilgiye, guvene, iltifata ac olmak yerine, asik olmayi, sevkat gostermeyi, itifat etmeyi ve guvenmeyi secin. pisman olmazsiniz.