huzur bulmak

• birinin sana sende huzur bulduğunu söylemesi kadar lezzetli, çok az şey var bu hayatta.
  
  ..
  
  huzur, aradığım zamanlarda ulaşmak, mutlaka bulmak istediğim güzel aromalı ve iyi hissettiren duygulardan.
  
  ..
  
  kalabalıktan ve yalnızlıktan bağımsız, nerede hissedip ne zaman yakalayabileceğini hiç bilemediğin bir şey huzur. bir anda buluyorsun, kaybetmeyi kim ister ki? sarılıyorsun kocaman, buldum seni, gitme lütfen diyorsun. hem sen gitmezsen, ben de gitmem diye de ekliyorsun hatta belki de.
  
  kimsenin bilmediği, hiçbir tanıdığının olmadığı uzak yerler bazen. huzuru arıyorsun ve bulmak üzeresin. ona ulaştığın anda, kimsenin sana ulaşabilmesini istemiyorsun. ulaşılabilir olmanın artık çok daha kolay olduğu palyaço gezegenimizde, zor olanı istiyorsun bir bakıma. kendi imkanlarınla gezegenin imkanlarını birleştirerek, bir süreliğine de olsa ulaşılmaz olmak ya da en azından ulaşılmaz hissetmek, kimi zaman güzel olandır. eğer saklanmak istersen, saklanacak çok fazla yer bulabilirsin. ses çıkarmamalı ve iletişim araç gereçlerinden kendini arındırmalısın. gezegenle güçlerinizi ve özgürlüklerinizi birleştirdiğinizde, ortaya çıkan şey genellikle tam bağımsız bir astronot falan olabilir, ki bu çok ama çok güzel bir şeydir.
  
  yeşilin onlarca farklı tonunda, onlarca kitap okuduğum zamanlar oldu. mavinin en güzel tonlarında, sessizliğin üstümü örttüğü eşsiz yerlerde, dinlediğim şarkıları daha iyi duyduğum ve onları farklı bir şekilde dinlediğim için, onlardan beslendiğim, hiç acıkmadığım zamanlar da oldu. nereye gidersem gideyim, nefes aldığım sürece açık alanlarda beni asla yalnız bırakmayan en güzel dostlardan gökyüzü her zaman yanımdaydı. gözü daima üzerimde, nefesi ensemde. korkutan ya da tedirgin eden bir nefes de değil bu üstelik, huzur katsayısını arttıran rengarenk bir nefes. bazen yağmur yağdı, ardından güneş çıktı ortaya. ve güneşle yağmur gökkuşağı adını verdiler, gelip geçici ama gördüğün zaman bir anda sebepsiz yere mutlu oluverdiğin çocuklarına.
  
  huzur dolu yerlerdi, yerler dolu huzurdu. detaylarda, sağda ve solda, yeryüzünde ve gökyüzünde, bazen nerede bulmak istiyorsan oradaydı huzur. bazen huzur irlanda, bazen de sadece bir insanda. herhangi bir yerde, çoğunlukla gökte. ama saklanmıyor. onu aramanı, bulmanı istiyor. dans edebilen ölümlüler ya da bu dünyadan olmayan sıradan insanlar gibi zaman zaman ulaşılmaz olmak istemezdi ki huzur. onu arayıp bulanı da asla geri çevirmezdi. bencil değildi. sadece kaybedilmeye biraz fazla müsaitti, o kadar. o da onun kusuruydu, ama bakılmasındı elbette. onu bazen arayıp da bulduğum, bazen de aramadan denk geldiğim zamanlar oldu. beni özlediğinden olacaktı ki, bazen onun da beni bulduğu ve kendi geldiği zamanlar oldu. güzel zamanlardı. fazlasıyla huzur sahibi olduğum zamanlarda, bencillik yapmayıp verdiğim, onu başkalarıyla da paylaştığım, sağa sola cömertce dağıttığım zamanlar oldu. paylaşıldığında bitmeyenlerdendi, eksilmeyenlerden. ve aksine, belki hatta artanlardandı bazen. huzur dolu zamanlardı.
  
  asla azla yetinmeyen ve sürekli daha fazlasını isteyen insanların, hasta ruhlarının bir nebze olsun iyileşmesine sebep olmak için, gezegenin dört bir yanında binlerce şeyde milyonlarca farklı huzur taneciği oraya ve buraya gizlendi. ama asla ulaşılmaz olmak istemediler. arayan bulabilirdi. onlar zaten bunun için vardı. insan yeter ki o huzur taneciklerinden bulmak istesin, aslında onlar her yerde ve her gökteydi.
  
  ..
  
  huzur, aradığım zamanlarda bulmak, mutlaka ulaşmak istediğim iyi aromalı ve güzel hissettiren duygulardan.
  
  ..
  
  ve birinin sana huzuru sende bulduğunu söylemesi kadar lezzetli, çok az şey var bu hayatta.