coco

• tamamen denk gelip buradaki yorumları okuyarak gittim ve çok memnun kaldım. pixar neden bu filmi inside out veya diğerleri gibi reklamla pompalamadı anlamadım. çok sessiz sedasız girdi vizyona. ha popüler olsa burası yarısında çıktım, iğrençti, bunu seven maldır gibi yüzlerce yorumla dolacaktı o yüzden benim açımdan sevindirici.
  
  --- spoiler ---
  
  aile, müzik ve ölüm filmin üç ana konusu. ancak müzik olayı diğer ikisini desteklemek için var. her ne kadar insan "yani şimdi hayaller güzeldir ama aile daha önemlidir mi?" gibi düşünebilse de sonlara doğru aslında vermek istediği mesaj sadece çocuğa değil. özetle film diyor ki hayallerin önemli ama ailen vazgeçilemez, öte yandan aileye dönüp gerçekten aile olabilmek için hayalleri desteklemeniz gerekiyor diyor. bununla birlikte asıl akılda kalan ve etkileyen tabii ki ölüm hakkında anlattıkları. bedenin ölümünün sadece bir yerden bir yere taşınmak gibi olduğu ancak unutulmanın geri dönülmez bir yol olduğu çok dokunaklı anlatılmış. çocukların çoğu hector'un ölmek üzere olduğu sahnede ağladı ama ben coco'nun babasının yazdığı "beni hatırla" şarkısını dinlerken kendine geldiği ve mutlu olduğu sahneden etkilendim. tam bir iki göz yaşı ile kurtardık derken 1 yıl sonra sahnesinde hatıra odasına coco'nun fotoğrafının konması ile bu kadarla da kurtaramayacağımı görecektim.
  
  filmin sadece dublajlı olarak gösterime girmesi anlaşılabilir bir durum. hele ki coco gibi çok reklam basılmamış bir ürün için altyazı oynayan salonlar boş kalabilirdi. yalnız takıldığım filmde ingilizce yerler çevrilmiş ispanyolcalar bırakılmış. teşekkürler, evet, aile, tanrı, anne, baba gibi kelimeler tamamen ispanyolca geçiyor. bence güzel de çocukların kafası karışmış olabilir. bir de o gecenin adı ölüler gecesi diye biliyorum ben de hatalı olabilirim ama çocuklara sempatik göstermek için atalar gecesi oluvermiş. son olarak şarkıları türkçe'ye çevirmek normalde akıl karı iş değil ki bazı yerleri çevirememişler de. öte andan coco ve hector'un şarkısını türkçeye çevirmek çocuklar açısından önemliydi. çünkü şarkı babasının nerede olursa olsun onu düşündüğünü, coco'nun da onu hatırlamasını anlatıyor.
  --- spoiler ---
  
  film gerçekten sessiz sedasız ciddi başarılı bir yapım olmuş. görüntüleri, duygusal yönü, güzel esprileri ile hem gülüp, hem eğlenip hem de duygusal anlar yaşayabilirsiniz.
  
  evet filmi anlattığımıza göre gelelim baştan beri içimde tuttuğum konuya.
  
  böyle bir alışkanlık var mıydı ben mi ilk defa gördüm ama sinemada bol miktarda "sen izle biz dışarda bekliyoruz" diyen ebeveyn gördüm. bildiğiniz 4-6 yaş civarı çocukları salonda bırakıp gittiler. çocuklara helal olsun çıt çıkarmadan izlediler o ayrı. başkalarına karışmaktan nefret ederim de ne kadar önemli bir işin olabilir yani. hayır arada çıktığımda gördüm kadın salonun önündeki koltukta oyun oynuyor telefondan. finalde çocuklar çıktı hepsinin gözleri doldu. neden ağlıyorsun filmde ağlanır mı diyorlar bir de. adam olup çok kıymetli 1 buçuk saatini candy crush oynamak yerine çocuğunla zaman geçirmeye ayırsaydın da çocuk acaba birinin kaybından mı çok etkilendi, unutulmaktan mı korktu, sadece duygulandı mı, anlasaydın, konuşsaydın, belki zahmet olur da bir şeyler paylaşırdınız. sonra şimdiki çocuklar hiç olmamış, ebeveynler olmuş mu ki?
  
  aha şimdi aklıma geldi
  
  --- spoiler ---
  
  sinemaya giren ebeveynlerden bir tanesi de hector'un ilk şarkı söylediği sahnede, bak babası bu çıkacak diye uzun uzun anlattı çocuğuna finalde de bak ben demiştim diyor. ulan öküz tabii ki anlarısn zaten bir yetişkinin anlayamacağı bir twist yok. ama çocuk belki ona çok şaşıracak belki onu farkedince sinemaya hayran olacak. sus otur iki dakika.
  --- spoiler ---
  
  neyse gereksiz ebeveynlere sinirlenme faslını geçelim ve filmi şiddetle önerelim. ben kefilim.