şeffaf oda

• defakto dan sonra seyrettiğim en kült sohbet programlarından biri. program başlıyor bitiyor ama o kadar bölük pörçük ilerliyor ki hiçbir şey anlaşılmıyor. ilk seyrettiğimde belki o haftaya mahsustur diye düşündüm ama daha sonra seyrettiğimde de devam etti bu abukluk. sanırım program bittikten sonra güneri civaoğlu altın makasıyla montaj odasına girip beğenmediği sahneleri ayıklıyor. ama galiba bunu amatör bir heyecanla tekbaşına yapıyor ve kimse korkusundan montajın böyle olmaması gerektiğini söyleyemiyor ona. sohbet eden insanlar bir sahnede kahkahalarla gülerken aniden duygusal bir müziğe eşlik etmeye başlıyorlar ya da ekonomiden bahseden kişi bir sonraki cümlesinde birden sanat hayatına nasıl başladığını anlatıyor.
  
  (bkz: bunu ben de yaparim)