figures in a landscape

• yukarıda isabetle değinildiği gibi bir açık yapıt.
  joseph losey'in kendine özgü , yaman bir dili var. manzarada iki figür. elleri arkadan bağlı, biri genç diğeri orta yaşlı. aklıma melih cevdet'in kolları bağlı odysseus'unu getiriyor. filmin olay örgüsü açısından başı sonu yok. işin tuhafı bir soru da açmıyor insanın zihninde: "bu karakterler kimden neden kaçıyor?" sorusunu sormayı unutturuyor. sadece anda olana odaklanıyor. kişileştirilmiş helikopter, teknoloji çağının bir simgesi olabilir. kaçakların da bu mekanik düşmandan manzaraya, doğaya kaçışları minvalinde yüzeysel bir okuması yapılabilir. sonunda karlı dağ başına varılması, kurtuluşun o irtifadan beklenmesi, ikiden birinin kendini feda edişi gibi sahnelerde mistik bir lezzet duyumsanabilir.
  
  daha derinde ise, losey'in gerilimli dilinin temaları bulunabilir.