yene o bağ olaydı

• mısraları aşağıdaki gibi olan sovyetler tarafından şehit edilmiş azerbaycanlı şair mikail musfik'in platonik aşkı için yazdığı etkileyici şiir. çok da güzel bir beste ile mahnıya dönüştürülmüştür. 1930'lu yıllarda yazılmış bu şiir türkiye türkçesine yakınlığı ile ayrıca dikkat çekmektedir.
  
  yene o bağ olaydı, yene yığışarak siz
  o bağa köçeydiniz.
  biz de muradımızca felekden kam alaydık,
  size konşu olaydık.
  yene o bağ olaydı, seni tez-tez göreydim,
  keleme söz vereydim.
  her gün bir yeni neğme, her gün bir yeni ilham,
  yazaydım seher ahşam.
  arzuya bah sevgilim, tellerinden incemi ?
  söyle üreyincemi ?
  
  yene o bağ olaydı, yene size geleydik,
  danışaydık, güleydik.
  ürkek bahışlarınla, ruhumu dindireydin,
  meni sevindireydin.
  gizli söhbet açaydık, ruhun ehtiyacından,
  kardaşından, bacından.
  çekinerek çoh zaman söhbeti deyişeydin,
  menimle eyişeydin.
  yene bir vuraydı, kelbimiz gizli-gizli,
  sen ey esmer benizli.
  
  bu yaz bir başka yazdır, bu yaz daha da hoşdur,
  vay o qelbe ki, boşdur!
  her üfüqde bir heves, her bucakda bir umud,
  insanlar daha me’sud.
  duyğular daha ince, fikirler daha derin,
  ürekler daha serin.
  insanların vükarı, telebi daha yüksek,
  yolumuzdan daş, kesek,
  temizlenmiş bir az da. ellerin keyfi sazdır,
  bu yaz, bir başka yazdır!
  
  yene o bağ olaydı, yene o kumlu sahil,
  sular öteydi dil-dil.
  saçın kimi kıvrılan, dalğalara dalaydım,
  dalıb ilham alaydım.
  endamını hevesle, kucaklarken dalğalar,
  kelbimde kasırğalar,
  fırtınalar coşaydı, kıskanclıklar doğaydı,
  meni hırsım boğaydı.
  cumub alaydım seni dalğaların elinden,
  yapışaydım belinden.
  heyalımız üzeydi, sevda denizlerinde,
  lepeler üzerinde,
  ilhamımın yelkeni, zerrin saçın olaydı,
  sular hırçın olaydı.
  
  bu ne gözel şeirdir, bu ne gözel menzere,
  gelin bazen hezer'e.
  çıhalım buzovnada kiçik kayalıklara,
  seyre dalım bir ara...
  geceler sayrışarken, ulduzlar lale kimi,
  işıklar jale kimi.
  çilenib dağılarken etrafa damla-damla,
  en yahın bir adamla.
  ne gözeldir dinlemek suların neğmesini,
  tebietin sesini!
  ne gözeldir dolaşmak, isti yay fesilleri,
  bu serin sahilleri!
  
  ne gözeldir seherler bizim böyük ruhumuz,
  aşıb-daşan duyğumuz.
  şeklindeki sulara, baharak lezzet almak,
  bu mavi şe’re dalmak.
  dalğalar kimi kalhmak, dalğalar kimi enmek,
  be’zen hürküb çekinmek.
  her dalğa bir kişneyen beyaz yallı at kimi,
  bizim bu heyat kimi!
  
  yene o bağ olaydı sevdalar ölkesinde,
  o söyüd kölgesinde.
  inci kumlar üstünde yene verib baş-başa,
  yayı vuraydık başa.
  günlerimiz keçeydi kızğın ferehler kimi,
  dolu kedehler kimi.
  yarpaklar arasından uzadarak elini,
  ohşayarak telini.
  
  geceler darayaydı saçlarını ay gözel!
  sen gözelsen, ay gözel?
  ellerinde elllerim, gözlerinde gözlerim...
  asılaydı sözlerim.
  könlünün kulağından bir kızıl tana kimi,
  güneş doğana kimi.
  bu yaz dostlarım bir az behtever olacaklar,
  can-ciyer olacaklar.
  bir az da uzaklara açacaklar yelkeni,
  ruh yeni, höyat yeni...
  çıhacaklar göyleri aşarak döne-döne,
  buludların fövküne.
  uçacaklar sabaha, uçacaklar yarına,
  efir boşluklarına.
  vahtile bir kölge tek hür yaşamak isteyen,
  bu insan oğlu bilsen.
  azadlık ölkesinde daha şad olacakdır,
  dünya dad alacakdır.
  
  yene o bağ olaydı, yen yığışarak siz,
  o bağa köçeydiniz.
  biz de muradımızca felekden kam alaydık,
  size konşu olaydık.
  yene o bağ olaydı, seni tez-tez göreydim.
  keleme söz vereydim.
  her gün bir yeni neğme, her gün bir yeni ilham,
  yazaydım seher-ahşam.
  arzuya bah, sevgilim, tellerinden incemi?
  söyle, üreyincemi?