sağlıkta şiddete hayır

• ön edit: kesinlikle hak vereceğim "ne okuyacam uzunuzun,banane senin ne düşündüğünden" diyecek arkadaşlar için
  --- spoiler ---
  
  her kesimde olduğu gibi sağlıkta da şiddete hayır!
  onca yıl biriktirilmiş latince'ye de mi saygın yok
  senin anana bacına yapsalar iyi mi
  eğitim şart
  ama bi de:
  doktorsun dediler fazla şişirdiler
  --- spoiler ---
  hepsi ve daha fazlası..
  
  tarih boyunca ifrat/tefrit ilişkisini tutturamamış bilinç problemli güzide halkımın hakkını aramayı yanlış tanımlamaktan dolayı nesillerden beri süregelen doktor tahakkümünü tersine çevirmek için şiddete başvurması durumudur ki son zamanlarda artması sebebiyle spesifik başlıklara yol açmıştır.
  
  doktorluğu meslek olarak seçenlerin, hayatının önemli bi kısmını ezbere dayalı bi sisteme ipotek etmeleri ön koşulunu kabul etmeleri gerekir ki bu büyük bi azim ve sabır gerektirir. diğer daha yaratıcı mesleklerde olduğu gibi kişinin kendi zekasına dayalı ilerlemesinin yolu burada uzunca bi süre kapalıdır ve kanımca bu yüzden son derece sıkıcıdır. gerekli motivasyonunun itici gücü yeterli değilse çekilir eziyet değildir. ama motivasyon uhrevî amaçlar taşıyorsa sonuç insanlık adına mükemmel olur.
  sorun, ülkemizdeki doktor kavramının yüceltilmesinde doz aşımı yaşanması sebebiyle, çoğunlukla motivasyonun kaynağının kişinin kendini kanıtlamada tap nokta olarak tıbbı hedeflemesinde ve bunu kendine ego etiketi yapmasındadır. ortamlarda hiç gerekmediği halde kendilerini belli etme halleri hep bu beslenme ihtiyacındandır. peki bu verilen once emeği,sabrı ve azmi yok saymamıza neden olur mu, tabii ki hayır. saygınlığı su götürmez bi gerçek olan bu meslekte mesele olan, bu ülkede doktorların doktorluk yaptıkları için hastaların kendilerine minnettar kalmasını beklemeleri kısmındadır ve bi noktaya kadar hasta tarafından da kabul edilebilir yanı vardır. sonuçta kendi canımızı,canımızın canını kurtaran,rahatlamasını sağlayan bilgi birikimindeki emeğe minnettar olmak bi reflekstir. fakat bazı doktorların kendileri için biçtikleri 'ulaşılmaz' konumun ezikliğinden yılmış bi nesil mensubu olarak bu kendini abartmayı senelerce hiç anlamlandıramamışımdır. açıkça, kendi zekasıyla yepyeni bi çığır açmış herhangi birine bakışım daha üst noktadadır. her neyse..
  işte bu geçmişten gelen ezikliği aşmayı tek bildiği yöntem olan şiddetle çarelendirmeye kalkan cahil kesimin doktorlara tekme tokat girişmesi ve hatta öldürmesinin son zamanlarda çoğalmasıyla doktorluk mesleğindeki algı bir anda hakimiyetten mağduriyete çevrildi. algısı bu yönde güncellenen halk da bildiği yöntemi en berbat haliyle yapar oldu.
  
  bu analiz gibi görünen fakat kesinlikle ahkâm kesmekten başka bi şey olmayan kişisel görüşlere ülkemizdeki sağlık şartları/doktorların mesai süreleri/bi doktora düşen hasta sayısı vb gibi sebeplerle doktorlardan 'hastaya davranış' konusunda fazla şey beklenmemesi gerekliliğiyle ilgili şeyler ekleme ihtiyacı hissetmedim. az biraz aklı olan bu konularda haklının hakkını teslim eder zaten.
  ayrıca,
  bu yazıyı alma mazlumun âhını.. şeklinde anlayacak ve şiddeti akladığım sonucuna götürecek kadar kıt zekalıların zaten bu entryi okumayacağını varsayar rahatsızlık verdiğim için özür dileyerek huzurlarınızdan çekilirim.
  
  edit: yukarıdaki yazıda, "sağlıkta dönüşüm yasası" ile doktorların üzerine binen ağır yük,hastalara müşteri gibi yaklaşmalarına ve onları meta gibi görmelerine zorlayan düzenlemeler ile ilgili her şeyin yazılmış ve bilinen şeyler olduğunu varsayarak geçmişten gelen hınç meselesinden olaya bakmıştım. bu hınç meselesinde de iktidarın "eğitimli kesimleri itibarsızlaştırma" refleksi ile cahil kesime cesaret verdiği bilinen bi gerçek.
  'sağlıkta dönüşüm'le doktorun önüne 80-100 hastayı şart koşmalarını dolayısıyla doktorların üzerlerinde oluşan gerilimi yakın arkadaşım olan doktorların ağzından yani birinci dereceden takip edenlerdenim.
  onlara haksızlık etmiş olma paniğiyle editliyorum. son 5 yılda 70bine yakın sağlık çalışanının şiddete maruz kalması toplumsal bi yara.