didem soydan

• takipçisinin eski telefonunu istemesine size yenisini alayım diye cevap yazması baya alkış almış, benim edecek birkaç çift lafım var bu konu ile ilgili.
  
  birincisi kim olduğunu, gerçekten ihtiyacı olup olmadığını bilmediği birine küt diye sorgusuz sualsiz yardım zaten bir tartışma konusu. kişi gerçekten öğrenci olsa, doğru olsa da, bu şekilde yardımın desteklenmesi pek çok açıdan eleştiriye açık.
  
  bir diğer konu, daha subjektif olacağım kısım, çalışıp hayatını kurması gereken yerde bir öğrencinin, bir ünlüden temel ihtiyacını istemesi, bir instagram yorumuyla telefon sahibi olması başlı başına manidar durdu gözüme. bu “kültürü” (ne kültürü olduğunu söylemeye dilim varmıyor, o öğrenci de okursa kalbi kırılsın istemiyorum) desteklemek tuhaf geliyor bana. öğrenci dediğin burs peşinde koşar, formlar doldurur, staj peşinde koşar, başvura başvura sağa sola hayatı da öğrenir, böyle tabakta sunulmaz temel şeyler bana göre. kaldı ki o yorumu yazacak telefonu varsa idare edebilir miydi acaba... bu noktada bir telefonun o öğrencinin hayatını ne derece kolaylaştırabileceğinin de farkındayım, ama temelsiz romantizme gelemeyecek bir kalbe sahibim artık.
  
  bir diğer ama en bariz konu, yardımın makbul olanı gizli olan değil mi, kendisi takipçisine dm’den mesaj atıp gizlice alabilirdi yardım etmek istediyse. bunu da tuhaf karşıladım.
  
  eğitime destek olduğunu hissetse de, güçlü kadın laflarıyla da konuşsa da, yaptığı biraz popülist bir sadaka eylemi olmaktan öteye gidemiyor. benden alkış almadı. gidip eğitimle ilgili bir organizasyon dahilinde gönüllü elleriyle minik köy okullarında kız çocuklarıyla deney yapsın, kurduğu cümleler benim için anlamlı olur.