zaman makinesi 1973

• her sıkıldığımda açıp izlediğim, türk sinemasının en iyi değilse de en eğlenceli ilk on filmi içinde yeri olan film. en komik değil, en eğlenceli.
  
  bunun birkaç sebebi var:
  
  1. senarist kemal kenan ergen, yani deli/leman/lemanyak/penguen ekolünün zeka küpü mizahçısı, nam-ı diğer kemken. pek çok güzel projenin içinde yer almış olmakla birlikte benim için referans dergi yılları ve (bkz: kemken'in fotoğraf albümü)
  
  2. yönetmen 2018'de kaybettiğimiz aram gülyüz, 60'lı ve 70'li yılların ünlü yapımcısı ve yönetmeni, yani 1973'ü en iyi bilen ve beyazperdeye taşıyabilecek olan kişi. ilişki tipleri, konuşma biçimleri, mahalle havası, saç şekilleri, kıyafetler, özetle atmosferi en iyi yansıtacak yönetmen, o yıllarda da yönetmen olan biri olmayacaksa kim olabilir?
  
  3. başrolde gürgen öz. zengin piç rolüne bu kadar uyacak başka birini düşünemiyorum.
  
  4. cast o kadar iyi ki, rolünde sırıtan bir kişi bile yok. ülkücü köksal abi muazzam, solcu mehmet müthiş yakışmış, çiko süper, laz usta tam oturmuş...
  
  5. gülüp eğlenmekten farklı olarak, alt metni olan bir film. mahalle dokusunu, dönemin siyasal fraksiyonlarını, gelenekçi/muhafazakâr laz ustanın zeki müren hayranlığını, fabrikada işten çıkarılan anne- babayı, gezi olaylarına göndermeleri alt alta topladığınızda tekrar tekrar izlemek için yeni bahaneler bulmuş olursunuz.
  
  bununla birlikte film, daha doğrusu 1973 yılı 90'lı yılların çocukları, yani bugünün gençleri için pek birşey ifade etmiyor muhtemelen, bu da gişe başarısızlığının temel sebebi olmalı. öte yandan gişe başarısını sırtlayacak cem yılmaz gibi, şahan gibi lokomotif isimden yoksun olması ticari dezavantaj oluşturmuş belli ki. arif v 216'ya ilham kaynağı olduğunu da belirtmek gerekir.
  
  son olarak: 34 kk 967, kemal kenan 1967 ^*