scrubs

• oncelikle ne kadar öküz oldugumu anlamami saglamis olan dizi ; ki sebebi de sudur , ben uzun zamandir izleyip anira anira güldüğüm -hayir efendim essek degil, öküz- diziyi su iki sikindirik entry ile tanimlamisim ; (bkz: #5063033) & (bkz: #8332937).
  
  oncelikle ilk bölümden (101 - the pilot) baslamak istiyorum. married with children ile büyümüs ve al bundy'i idol olarak goren bir insan olarak yillarca izledigim komedi dizilerinden, sitcomlardan sonra ilac gibi gelen bir dizi olmustur. friends ve two guys a girl and a pizza place'e saygisizlik etmek istemem, fakat daha ilk bölüm itibaren ortaya cikan abukluklar, j d'nin kendi ile monologlari ve olur olmadik yerde kendini icinde buldugu ruya alemleri ile beklenmedik zamanlarda beklenmedik gulme sebepleri ortaya koyarak direkt "ahanda bu neymis la?" diye internete saldirmamiza sebep olmustur.
  
  ozellikle zach braff'in oyunculugunun sadece senaryo ile sınırlı olmadıgını ve mimikleri ile ayri bir komik oldugunu gorduk diyorduk ki; adam bir de yonetmen ve yazarlik yonunu ortaya koyarak garden state'i yazdi ve cekti. bu yuzden zaten bu adam uzerine cok konusmaya gerek yok. zaten edebiyle oynuyo, kendini gosteriyo. ha hakkini verip odul neyin vermiyolar ama cani sagolsun. odul icin izliyo olsak desperate housewives izlerdik.
  
  efendim scrubs aslinda 18-23 dakika arasi degisen bir sureye sahip komedi dizisi olarak gorunse de, aslinda bir komedi dizisinden cok otedir. daha en basindan, jeneriginden baslar abukluklar. bir hastane d easilan rontgende kalbin sag tarafta olmasi aslinda cok sey ifade etmiyor olsa da dizinin ne olduguna dair seyirciye cok hos bir selam cakmaktadir. yani bir cok kisi "hata lan bu!" dese de, ben bu diziyi cekenlerin bu kadar gerzek olmadigini dusunuyor ve bunun "bakin olm biz boyle bi hastaneyiz, isimiz gucumuz tasak iste, kalp sagda biz hala o rontgene bakip teshis koyuyoruz..." mesaji verdigini dusunmekteyim. yapiyor yonetmenler arada boyle seyler uzerine cok kafa yormamak lazim. hayir ben yordum yeterince, fazlasina gerek yok. mevzuya donelim.
  
  scrubs aslinda bir komedi dizisinden cok ote bir dizidir dedik (bkz: entrye reklam almak). fakat ne kadar reklam gibi dursa da bunda gerceklik payi vardir. her ne kadar 4 sezonda bulmus eglenmis olsak da, bu bolumlerin arasinda bize oyle bolumler verdiler ki arada, agladik. evet bildigin agladik. bir 1x04 my old lady bölümü olsun; 3. sezonda jordan'in kardesinin öldügü bölüm olsun; 4. sezonda j d'nin babasinin öldügü bölüm olsun; ya da yine 4. sezonda butterfly effect uzerine tartisilan bölüm olsun... 18 dakka boyunca gülüp, 19. dakikada "hasiktir ya..." diye iki damla gozyasi icinde izledigimiz cok olmustur.
  
  bunlarin disinda hayatin ta kendisidir aslinda scrubs. j d karakteri aslinda kendisi ile yaptigi monologlarda sadece bizi guldurmeyi amaclamaz, aslinda kendimizden bir parca bulmamizi saglar. belki hicbirimiz gercek hayatta durduk yere "banana hammock!" diye bagirmayiz, fakat birseyler soylememiz gerektigini anladigimiz da "eee daha daha nasilsiniz?" diye sorariz, sessizligi bozariz. hepsinin disinda dr cox ile dr kelso arasindaki rekabeti iyi
  ile kotunun savasi olarak nitelendirmeleri ve bu senkronda anlatmalari o kadar basarilidir ki, yani... basarilidir ne biliyim. ozellikle ilk sezonda bir
  bölümde j d'nin ruhu icin savasirlarken ortam bir anda obi van-darth maul savasina donmustu ki ne guzide bir ornektir o.
  
  dizinin en guzel yani, sadece ana karakterlerden olusmamasidir. bir j d anakarakterdir evet. olaylarin onun etrafinda donmesi lazimdir belki. fakat ara ara ortaya cikan "her story"^* ve "his story"^* bölümleri ile diger kisilerin etrafinda donen olaylari da goz onune getirerek, diziyi sıkıcılıktan ve monotonluktan kurtarir. tabi anakarakterlerin disindaki, tip diye nitelendirilebilecek, hakkinda cok detayli seyler bilinmeyen, fakat yine de hikayenin icinde olan karakterler vardir ki ozellikle janitor tek basina bu konuda yeterlidir. kendisi hakkinda her bölüm farkli birsey ogrenmek bir yana dursun, insanlara satasma ve delirtme konusundaki o yaratici zekasi ile nasil olmus da bir janitor olmaktan oteye gidememis hayretler uyandirmaktadir. bir bölüm "fugitive"'deki figuran oldugu ortaya cikar, diger bir bölüm kafayi siyirip sincaplarin icini dolduran ve onlarla toplantilar duzenleyen insan oldugu...
  
  entryme burda son verirkene; cok aklima kazinmis bir sahneyi yazmak istiyorum ki ciddi manada scrubs'da izledigim en iyi sahnedir.
  
  j d monolog yapmaktadir... "etrafima bakinca burda hep kendimden birseyler goruyorum." - arkasini doner ve yeni gelen doktor adaylarini gorur - "gecen yil ki acemi halim..." - kendi masasina doner - "kendimi gelistirdigim halim..." - karsi masaya bakar ve dr cox'u gorur - "bir gun olmak isteyecegim kisi..."
  
  orda "i can't do this all on my own..." derler ve dizi biter.
  
  fakat inatla tekrar tekrar yaziyorum, altini ciziyorum, belki kimilerine dokunabilir lakin ;
  
  "desperate housewives'in ödül alabildigi bir dunyada -ki yalakalik olsun diye dort hatundan ikisine bir ödül, diger ödül toreninde ilkinde ödül almayan ikisine ödül verilmistir- ödül almamasi, hadi almayi birak aday bile gosterilmemesi buyuk öküzlüktür, hayvanliktir. göstermeyenlere çüş ayı diyorum."