yediği kaba sıçmak

• ahmak orospu çocuklarının kullanmayı çok sevdiği cinsten bir tabirdir.
  
  devlet için düşünelim mesela. ben doğmadan önce bu toprakların sınırını çizmişler, çizdikleri sınırın tepesine çöreklenmişler, o topraklar üzerinde hak iddia edip orada var olan ve gelecekte de var olacak olan çocukları kendilerine tabi kılmışlar. yani devlet öyle bir şey ki, ben daha var olmazdan önce burayı ele geçirdiği için burada ne yaparsam yapayım benden vergi topluyor, sırf benden önce güç kullanarak bir yeri ele geçirdi diye beni kendi malı olarak kullanmayı, kendisinin bekası için çalışmaya zorlayıp etimden sütümden faydalanmayı da kendisine hak görüyor.
  
  sonra devlet erkanı benden topladığı vergilerle yüz milyon dolarlarca tutan makam araçlarına, özel uçaklara biniyor, saraylarda oturuyor, utanmasa altın tuvalete sıçacak bir lüks içinde yaşıyor. ben de oturduğum yerde bunlara borçlanmaya devam ediyorum mesela, canı para istiyor gss borcu çıkartıyor. hem ekonominin anasını sikip beni işsiz bırakıyor, hem sigortam ödenmediği için sağlık hizmetlerinden yararlanırken benden ek ödeme istiyor, yetmezmiş gibi o arada bana borç kitlemeye de devam ediyor.
  
  canı sıkılıyor beni askere alıp bana hizmet ettiriyor. bildiğin bir bok parçasıymışım gibi davranıyor, emirler yağdırıyor, küfürler ediyor, köle gibi çalıştırdığı yetmiyor bir de örseliyor, onurumu kırıyor. sonra canı daha çok para isteyince bana muhteşem bir imkan sunuyor ve diyor ki bana bok gibi para ödeyerek bu işkencenin büyük bölümünden, ama hepsinden değil tabii, kurtulabilirsin. yani hayatımı sikmemek için benden haraç almayı bana sunduğu bir imkan gibi gösteriyor utanmadan.
  
  bunun şirket versiyonu da çok farklı değil. ben yine doğmadan önce, bir şekilde sermaye edinmiş zengin piçinin biri iş kuruyor. benim ailem zengin değil, kazancı kısıtlı, iş kurması da, iş kurayım diye bana sermaye vermesi de mümkün değil, zira zaten eldekini avuçtakini benim eğitimimi karşılayabilmek için ancak yetirebilmişler. sonra ben de hayatta kalabilmek için mecburen gidip zengin ve sermaye sahibi birinin kurduğu işte çalışmaya başlıyorum. ben köpekler gibi çalışıp şirkete bok gibi para kazandırıyorum, şirket sahibi de ailesinden kalan mirasla açtığı şirkette siki taşşağına denk bir şekilde benim emeğimin ürününü yerken ben de kıt kanaat geçinip hayatıma zoraki devam ediyorum.^*
  
  sonra biz bu sistemi, düzeni, apaçık adaletsizliği, sömürüyü, haksızlığı eleştirince yediği kaba sıçmış oluyoruz. hani devletin 15 bin liramı alıp sana sadece 21 gün işkence edeceğim demesi bir lütuf ya, patronun ayda 300 bin lira net kâr elde ederken bana asgari ücretle maaş vermesi bir iyilik ya, çünkü bunlar muhteşem iyilik melekleri, başımızdaki yüce insanlar ya, o yüzden bunlara tepki gösterdiğimiz zaman yediği kaba sıçan nankör ve kötü taraf biz oluyoruz. işte aptallık bunlara kadir. böyle bir düşünce tarzı ancak aşırı derecede, üst düzey, a sınıfı, tam teşekküllü bir aptal olmakla mümkün, başka yolu yok.