metin eloğlu

• "tüyü bitmemiş yetimliğimde miydin neydin, oysa babam yine sağ
  ama adın ayşe'ydi, ya da ayşemayşeydi ki
  seni sırtımda bir küfe ana-kız gibi sevdim
  değdim de denebilir - bakışıyorduk ya -
  kış aksırığı hohlanmış ellerine
  
  sonra senler bir başıboşluğa tüydü gitti
  çalpara eteklerin çapraz ellerimde
  sen de öyle mi yap dedim kendi kendime
  coş savrul koşukoşuver esri
  - ne haddime? -
  ne haddime mi
  
  oh, her çimdik morartısına indiğimde
  bir dişi çukur - çıkmak belki de -
  basamaklar noksandı hep
  tabanlarımla merdiven içiçe
  yepyeni bir göz takınıyordum tez
  senin senden önceni görmeyesiye
  adın ayşe miydi, ayşemayşe miydi ne
  
  kıraça daldım çok, kireç kerpiçe som buğday ekercesine
  yufkayı un-ufak edercesine, ne ki en acıkımlık
  gölgesinde bir leş yatırın çınarına ilk balta bu sevi
  içi vıyıl vıyıl kurt, o da bir çeşni
  ama kıç cebinde hep o yassı şişe
  ille seni övdüm seni bildim seni sevdim yaşadım
  yani bir gidişat ki pırnakıl bencesine
  herkese duyur emi
  ötesi tüm ayşemayşe
  
  ha, bir de dulun penceresine tırmanmıştım yaz serinliğinde
  ibrişim dokurcasına keten kenevir yerine
  ah ödünç ayşe, ah yaşamın eğirdiği kıvrak yün
  kâh kendini didiklercesine edindiğim büklüm filoş
  dur, tâ gitme
  bülûğ gövdede bir yanı gevşek örgüm
  varını nakışlarcasına mıydı beni sevmen
  alı al molu mor kilimler saçağında
  bir azman çiçek gibi bükülmezliğimde, hoş
  dipdiri sırmayı tiftikleyip de püskül kılmacasına
  sımsıcak, yorgan-döşek, bitirim
  
  maraş'ları muş'ları hep geze geze
  istanbul'dan hiç mi hiç çıkmadım
  nice senler saysam yol boyunca sevdiğim
  tepeden tırnağa ayşemayşe
  
  sana bağdaş kuruşlarım mı? tuzuyaş'ın biriydim
  hep o ben yaşımda
  ister şuydun de, ister buydun; doğrusu metin
  eh, bana bir türkü şimdi, ilki karacaoğlan'dan
  
  hasan yanım hâlâ çocuk tâ alamanya'larda
  
  özetliyeyim mi?
  bu bir sevi tınazı
  ve de ben kırık-dökük bir yaba."
  (1968)