vozvraşçeniye

• arkadaşlar bu film aileyle, baba-oğul ilişkileriyle, psikolojiyle ilgili değil.
  
  bu film bir bir rus'un (yönetmen) geçmişe duyduğu özlemle, sovyetler birliği'ne olan sorumluluğu, kızgınlıkları, onun sertliğine duyduğu öfke, çekip gitmesiyle git gide güvensiz ve hırçın olması... ve ben yönetmen rus halkını eleştiriyor burada. diyor ki senin yüzüden, senin şımarıklıkların yüzünden geçmişimiz, babamız yok.
  
  hiç gülmese de, sıcaklığını, sevgisini hissetmese de onun verdiği güven ve kendini ona siper eden "baba"...
  
  aslında bu o zamanlar da çok açıktı. ama bir moda ve hastalıklı takıntı halinde her şeyi ama her şeyi sadece psikolojik çözümlemeye tutan, bireyci, nihilist bir tarz gelişti.
  
  yönetmen daha sonra bu filmin ve görüşlerinin sağlamasını da yaptı. (bkz: nelyubov) orada da sevgiyi aradığı yer büyükanne eviydi ama ona gidene kadar kendini, benliğini, sevgisini kaybetmişlerdi.o filmde de kızgınlıkla ama özlemle yaklaştığı sovyet dönemi vardır. ısrarla anlamak istemeyen bir kitle var, hayret ediyorum.