hayatınızdaki kişilerin önceliği ve önemi olamamak

• oldukça üzücü bir gerçektir. instagram, facebook, twitter ve ne kadar sosyal medya varsa hepsinde binlerce takipçiniz ve geçmişten biriktirdiğiniz arkadaşlarınız vardır ama sinemaya gitmek istediğiniz zaman tek bir kişi bile bulamazsınız. çevrenizdekiler sizi hatırlasın diye sosyal medyada komik olduğunu düşündüğünüz şeyler yaparsınız ama sizi görmezler bile.
  
  bir yerden sonra yeni insanlarla tanışmak bir o kadar zor. geçmişte sevdiğiniz, zaman ayırdığınız insanların size bırakın zamanı bokunu bile ayırmaması çok üzücü. yeni biriyle tanışıyosunuz o da zaten sonu “görüldü” ile bitiyor. bazen sadece dışarıda bir bira içip önemsendiğinizi hissetmek istiyorsunuz.
  
  “kendini seversen kimseye ihtiyaç duymazsın” cümlesini es geçelim. kendimi gayet seviyorum ama bu bir başkası için önemli olma hissini azaltmadığı gibi bunu yaşamayı unutmak en acısı. çevrenizde daha siz söylemeden sizinle ilgilenen, çok iyi anlaştığınız kişileri asla üzmeyin. çok değerliler.
  
  bunlar bile olmayacaksa ne sikime yaşıyoruz be sözlük. öyle değil mi?