pentecost iii

• bu ep (aslında albüm de denebilir pekala) önemli. çünkü anathema'nın tarzını oturttuğu kayıt bu kayıt. serenades kötü bir albüm değil, ama kopuk bir albüm. akustik şarkıları çıkardığımızda elimizde çok bir şey kalmıyor. evet sleepless, evet they (will always) die tarzı şarkılar var ama, çokçası bütünsellik yok albümde.
  
  pentecost iii ise anathema'nın yapmak istediği şeyi tam anlamıyla veriyor. tarzı oturmuş bir anathema, hiç sırıtmayan bir şarkı sıralaması, uzun olmayan ama konsantre bir kayıt. gerçi uzun olmayan diyorum ama, 40 dakikanın da üzerinde pentecost iii. kingdom'la seni öyle bir ortama buyur ediyor ki, tamam diyorsun ben buradayım birkaç zaman. ardından mine is yours to drown in ve -kanımca ep'nin en iyisi- we, the gods... bu şarkıdaki bas gitar bölümü hele... ardından seni memento mori'ye hazırlayan pentecost iii ve kapanış. tabi kapanış da hemen bitmiyor, hidden track 666 giriyor sonlara doğru. müthiş, müthiş...
  
  bir de silent enigma'nın da habercisi bu albüm. o açıdan da ele alınmalı. yani mine is yours'u al, silent enigma'ya ekle sırıtmaz. silent enigma albümü pekala kingdom'la da açılabilir. 666, a dying wish'ten sonra da gelebilir ya da. kısacası her anlamda harika bir kayıt. ben bir de bu ep'nin cd'sini baya zor bulmuştum ebay'de. yani vardı çeşitli versiyonları da, crestfallen ep ile sunulmuş kayıtlardı çoğu. tek ep bulmak kolay olmadı. şimdi bakıyorum, ebay'de the crestfallep ep var, ama 40 dolar gibi bir fiyata geliyor.
  
  anathema artık bu anathema değil, ama anathema hala anathema. bu kayıt da bunun en güzel nişanelerinden birisi.