likya yolu

• ölmeden şunu yapsam iyi, valla bugün karşıdan karşıya koşarken (ne acelem vardıysa yoktu da üstelik, 5 dk geç gitsem ne olacak...) anahtarım düştü araba durmasa meftaydım. hep de derim bi araba da gelip çarpmıyor diye. tanıyan herkes bilir bu meşhur iç çekmemi. bugün ramak kalmıştı, baya öleyazdım. ölseydim ne olurdu diye düşündüm biraz. bi bok olmazdı. herkes yaşamaya devam ederdi, en fazla anam babam ağlardı onlar da alışırdı sonra. insan her şeye alışıyor bu adaletini tükürdüğümün dünyasında. bi şeyin değerini belirleyen ne o zaman? yokluğu mu? varlığı mı? alışmak fiili hepsini yer. genel bi düşünüş sonrası açlıktan ötürü yoluma hiçbir şey düşünmeden devam ettim. en son yemek masasında aklıma likya yolu geldi.
  ölmeden bunu yapmak gerek sözlük. gerçekten böyle bi şey dibimdeyken, bu ülkeye dair en güzel detayken yapmamak görgü kurallarına aykırı. yapana saygım sonsuz. öneri ve deneyimleri de hep okumuşumdur bu başlıkta. zaman zaman vaktiyle favoriye aldıklarımı yeniden favoriye alırım hatta güncel dursun diye. bir dönem mesaj yoluyla danıştığım yazarlar da oldu nasıl yapmalı diye, ama sonuç sıfır. sı-fır. bir nevi izlenmesi için listeye alınıp asla izlenilemeyen ne hikmetse bomboş vakitlerde bile vakit bulunamayan filmler gibi oldu bu da benim için. erteleme cehenneminin bi parçası. hamlet’in eşsiz eylemsizliği. aşırı düşünmekten kasların hareket edememesi durumu. kendine olan eksik özsaygı. ama aklıma koydum. bunu yapmalı.
  genel düşünce bahar ayının en güzeli olduğu yönünde. neyse, üniversite her yıl akademik takvimi geri çekiyor, seneye nisan gibi kapanır ben de likya yolu hayalimi yaparım belki kim bilir. ama ölmeden yapmalı. imkanı olan yapsın. yabancı adam üşenmiyor almanya’dan geliyor kaç yaşında bu yol için. imkan ve vakti olup yapmayan çok şey kaçırır.