los lunes al sol

• hayatim boyunca izledigim en etkileyici filmlerden birisi. 30 saat durmadan devam etse yerimden kalkmadan izlerdim. santanin, bardaki "birimizi duduklerlerse hepimizi duduklerler, ayni bokun soyuyuz, beraber durmaliydik" serzenisi merkezi fikir olsa da -ve olayin ispanyada gecmesi 70 sene oncesi gozonune alindiginda epey ironik olsa da- filmin carpiciligi gercek detaylarinda, beles tepe sahnesinde ornegin, tuvaletlerde surulen sac boyasinda, bar muhabbetlerinde, dar sosyal cevrelerde.
  
  oyle baskin bir mesaj kaygisi da yok, onun yerine konu gercek hayat oldugu icin her turlu gercek "alt metin" mevcut. issiz insanlarin iliskileri, guvenlik gorevlisi elemanin "yeterince istersen is bulur, duzgun yasarsin" avunmasiyla, bu goruse karsi nefretini agustos bocegi-karinca hikayesi sahnesiyle kanitlayan santanin celiskisi gibi seyler ustaca anlatilmis. sanki kimse rol yapmiyor, sanki hicbir mekan film seti degil. gercekten emegi gecenlerin ellerini opuyorum. senaristlerini unutup, bilgisayarcilara para gomen "trilogyler" yerine boyle filmlerin yayginlasmasi lazim.