41 entry daha
  • 45 yıl önce ankara sanat tiyatrosu'nun istanbul turnesinde ilk kez dinlediğim marş...

    sarper özsan, maksim gorki'den bertolt brecht'in uyarladığı ana için yazmış ve bestelemişti bu marşı... çünkü oyunda "işçiler bir marş söyleyerek girerler" diye bir sahne girişi vardı ve marş yoktu...

    ana'yı meral niron, oğlu genç pavel'i erkan yücel oynuyordu... diğer oyuncuları hatırlamıyorum pek...

    bir de (bir zamanlar pek mırıldandığım) şu şarkı: "boşa didinmek fayda vermez / her geçen gün daha beter dünden / böyle gelmiş böyle gitmez / sömürü zulüm devam etmez / kaldırmadıkça başlarımızı / sefaletimiz bitmez // elindeki bu boş tencere / dolar mı kendi kendine / eğer razı olursan sen / kendi kötü kaderine / kaldırmadıkça başlarımızı / sefaletimiz bitmez" (bir de bir sahnede gene hep birlikte söylenen bir şarkının, sadece bir cümlesi kalmış (onu da doğru hatırlıyorsam tabii) müziğiyle birlikte: "bizlere örnektir vlassova anamız"

    gecenin şu saatinde nereden aklıma geldiyse...

    (belki de oyundan 4-5 sene sonra doğanların bizi yeterince devrimci bulmadıklarındandır.)

    .

    yeri gelmişken daha önceki entarilerdeki linkleri çalışmayan (biri oyun müziği formatına uygun [timur selçuk], öteki devrimci tavra uygun [cem karaca] versiyonlarının linklerini de vermiş olayım... tabii kemal sunal'ın köşeyi dönen adam filminin, bu marşla ve sokaklardaki yazılamalarla geçen son beş dakikasının linkini de vereyim ki bir hayrım daha dokunsun, benden sonrasına...

    geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer.
5 entry daha
hesabın var mı? giriş yap