• istanbul’a mükemmel bir arkaplan oluşturmuş albümdür.
  • yutması zor, acı, büyük bir hap gibi albümdür. aynı zamanda da yarattığı etki paha biçilemez.
  • (bkz: everything is something happened)
  • kurt vonnegut kitabı slaughterhouse-five’dan ismini alan albümdeki şarkılar 2018 şenlendirecek belki de moby nin en sevdiğim albümü olacaktır , şarkılar gerçekten emek sarfedilmiş türden genel itibariyle hiçbirinde " amaaan moby yeaa yine aynı şarkılar " diyemediğimi itiraf etmeliyim . şarkılara kısaca değinecek olursak ,
    12 şarkı yer alıyor albümde özellikle single çıkarmaya alışmış sözde sanatçılara duyurulur 12 şarkı yazıyla on iki ^-^
    1.mere anarchy ( mükemmel bir albümüm girişimden belli diyor )

    2. the waste of suns

    3. like a motherless child (albümün ilk single parçası bu aslında bir nevi moby 'nin o vazgeçilmez duruşunu simgeliyor , punk kültüründen gelme biri olarak o yönünü elden bırakmaya niyetinin olmadığını gösteriyor bizlere )

    4. the last of goodbyes

    5. the ceremony of ınnocence (şarkı başladığında bi acaba dedim , albümün çürük yumurtası mı geliyor ama biraz sabretmek gerekti 1.20 den sonra gelen yaylılar ile şarkı adının hakkını veriyor küçük bir seromoni dinlettiriyor adeta bize masumiyetin seromonisi)

    6. the tired and the hurt

    7. welcome to hard times (sanırım favori parçam bu diyebilirim , sadece sözleri yeter , güzelliğini anlatmaya ;
    waiting for the world end
    waiting for the light to bend like stars
    waiting for the silent end
    bringing us a fate that's just so hard

    waiting for the sign of love
    waiting for the light inside the fire
    waiting for the time of love
    waiting for the truth you said was higher

    8. the sorrow tree

    9. falling rain and light

    10. the middle ıs gone

    11. this wild darkness

    12. a dark cloud ıs coming (vokalliğini (bkz: apollo jane) üsteleniyor onun o buğulu sesiyle koyu bulutları tepenizde hissedebiliyorsunuz albümün sonunda yer alması da ayrı bir anlam katmış adeta sizi bulutlarla birlikte bir karamsarlığa götürüp orada bırakıyor )

    yorum yazdıklarım özellikle albümün öncelikle dinlenmesi gereken şarkıları , moby' nin yeni albümü için yapılan röportajından bir sözüyle bitirmek istiyorum

    "music can be good when it's didactic, but ı think it's better when it aspires to be poetic "

    katılmamak elde değil röportajın devamı için tık tık
  • açılışıyla yok eden muazzam albüm. muazzam iş.
  • moby'nin mart 2018'de yayımlanacak yeni albümünün adı.
  • moby'nin bir kaç şarkısını bilirdim. çok göz önüne getirdiğim bir sanatçı değildi fakat aykırı işler yaptığını biliyordum. in this world, bodyrock ve lift me up genel favorilerimdi ama bu albüm beni beklemediğim yerden vurdu.

    bir şarkının sözlerinin büyük bir coşku ile okunmaması bana her zaman aykırı ve çekici gelmiştir. neden bilmiyorum. bu albümde bir kaç şarkıda var bu ve beklemediğiniz anlarda da ölümcül darbeleri vuran yerleri var.

    bütün şarkıları tek tek yazmaya üşendim ama the middle is gone için ayrı paragraf açmam lazım. moby, bu parçası için söz yazmamış, günlük hayattaki konuşma tonunda ders veriyor gibi. hani yakın bir arkadaşınla bir şeylerden dolayı yine vazgeçmenin eşiğindesindir de isyan edersin vazgeçemeyeceğini bilerek. katlanacağın onyıllar gözünün önüne gelir de sıkışmış gibi hissedersin. öyle bir şarkı.

    "ı'll never be free
    always plagued by what ı'll never be"
  • moby
  • (bkz: cocukluk)
  • bir kurt vonnegut alıntısı. god bless you, dr. kevorkian adlı kitabından.
    mezar taşına yazmak için harika bir söz.
hesabın var mı? giriş yap