• (bkz: çocuk var diye boşanmamak)
    (bkz: aramaya inanmak)
  • çok yakın arkadaşlarım ikisi de.. hedefleri olan, kariyerli, güzel insanlar. hamilelikten öncesinden başlayan sorunlu evliliklerini çocukla taçlandırdılar. yaş geçiyordu, acaba çocukla toparlanır mıydı durum..
    yavrum doğdu.. bir gün huzur görmedi o evin içinde. bolca iletişimsizliğin olduğu ( korkak alıştırmayın, kelime konuşmuyorlar), birinin ak dediğine diğerinin kara dediği , çocuğun hangisinin doğru olduğunu sürekli sorgulamak zorunda olduğu tam bir tımarhane evleri. üzerine bir de üstün zeka sendromu eklenince huysuz, uyumsuz, kavgacı, korkunç bir şey oldu. yavruş 4 yaşında falandı. yaptıkları hataları fark edip pedagoga gitmeye karar verdiler. adam anında anladı tabii sorunun bunlardan kaynaklandığını ve çocuğu görmeyi kabul etmedi. uzunca bir süre bunlarla uğraştı , ancak başaramadı. şu an ayrılma sürecindeler. ancak bir çok şey için çok geç. yavruş 6 yaşında ve bugüne kadar yaşadıkları yüzünden çok zor bir hayatı olacak.
    hiçbir çocuk huzursuz bir ortamda büyümeyi hak etmez. birbirini gerçekten seven ve anlayan anne babaların arasında gerçek şeyleri görerek büyümeli çocuklar.. saygıyı, sevgiyi şeklen değil fiilen görmeliler. hissetmeliler herşeyden önce. herşeyi hissediyor, anlıyorlar emin olun. kendi güçsüzlüklerinize kurban etmeyin çocuklarınızı. daha iyisi herkes için her zaman mümkün.
  • etrafımdaki bir çok çiftte gözlemlediğim hadise. birbirlerini çok iyi tanımadan ya da tanıdığını sanarak evlenip hemen çocuk yapan insanlar yıllar içinde çok farklı olduklarını fark edince çocuk üzülmesin, ev dağılmasın gibi sebeplerle olmayacak bir ilişkiyi süründürüp sürekli kavga ederek psikolojisi bozuk çocuklar yetiştiriyor ve mutsuz yaşıyor. çocuğu olduğu için evliliğini bitiremiyor. bir kısmı da çocuğu olsun diye evleniyor. kaşına gözüne bakıp bundan güzel çocuk çıkar diye adamla evlenip çocuk doğurduktan 6 ay sonra boşanan tanıdığımız var. şimdi kim diyebilir ki ben evlenmeden çocuk doğuracağım, bakacağım? sırf çocuk için kurulup dağılan yuvalar da söz konusu.
  • mantıklı olduğu durumlar olabilir. hayatta evlattan değerli ve önemli hiç birşey olamaz bana göre. koşullar çocuğun ruh sağlığı için bir yalanı yaşamayı gerektiriyorsa yaşıcaksın. ama beraberliğiniz çocuğu daha beter yıpratıyorsa o zaman vakit kaybetmeden ayrılın.
  • bunlardan biri de benim. neyi anlatayım ki? neyi yazayım ki?
    adı evlilik olan bir tiyatro oyunu oynuyorum sadece.
  • ömür tüketmektir.
    bir ömür katlanamayacağın biriyle de çocuk sahibi olmak nerden baksan ya abazalık ya da salaklıktır.
    ne aceleniz var oğlum.
    bu ülkede iki kahve içmeden,başbaşa yemek yemeden evlenen insanlar var.
  • bosanmalarda en cesur bulduklarim, cocuklar olmasina ragmen bosanip kendi yolunu cizebilen insanlar. cocuk etkilenir anasiz/babasiz ne yapar diye dusunuyorlar ancak birbirinden nefret boyutunda hoslanmayan ebeveynlere sahip olan cocuk daha da cok etkilenir elbette.

    "siz olmasaniz babaniza katlanmam" sozleri ile buyudum ben. annemin gidecek yeri yoktu hem elalem ne derdi ve evet daha once de soylenmis bu nokta bir uzantidan geliyor. yanlis secimler vb.

    arti-eksi planlamasini yapip hayata yeni bir yon verilmeli. tabi bende coluk yok cocuk yok guzel bir isim var, konusmak kolay benim icin. bu sureci yasayan caresiz insanlardan dinlemek lazim.
  • bir ebeveyn ilgi ve sevgisini göstermediğinde mi yoksa aynı evde yaşamadığında mı evladını yarım bırakır? tüm olmak, bütün olmak dört duvar arasında fiziksel olarak bir arada bulunmak mıdır yoksa zaman ve mekandan bağımsız yaşanan anları dolu dolu, hakkını vererek geçirmek midir?

    yürümeyen bir birlikteliğe anne baba değil katlanırsa çocuk katlanır efendiler! sizin o el kadar sabiniz, tüm algıları açık bir şekilde sizleri sevdiği için oynamayı seçtiğiniz tiyatroya katlanır. çocuğunuza böyle eziyet etmemenizi temenni ederim. sevgi ve ilgi aynı evde yaşamak ya da sosyal baskıdan kaçmak için evladınızın ardına sığınarak bütün olmaya çalışmakla verilmiyor. bir de olsanız ayrı da olsanız çocuk anneyi de babayı da ebeveynleri olduğu için sever, aynı evde yaşadığı için değil, öyle değil mi? ruh sağlığı bütün insanlar ruh sağlığı bütün gençler yetiştirebilir. bunun için bir yalanı yaşamanız hele ki çocuğunuza yaşatmanız ölümcül bir hata olur.

    edit: iş bu entry şimdi yetişkin olmuş bir zamanların çocuğu tarafından, çocuk gözüyle girildi.

    edith piaf: kimse boşanmak için evlenmez lakin artık yürümeyen bir yol arkadaşlığı varsa ortada her zaman çocuğunuzun yürümesi için ortak bir patika bırakarak
    yolları ayırmak zannımca daha sağlıklı olur. öteki türlü çocuğunuza yalanı, kendisine zarar veren durumlara katlanması gerektiği ideolojisini yerleştirmiş olursunuz. çünkü rol modelleri sizsiniz, ebeveynleri. çocuğunuz hep birlikte aynı evde yaşayamadığınız için değil, sevmediğiniz için, ilgi göstermediğiniz için, vakit ayırmadığınız için telef olur.
  • tanışıp evlenen değil evlenip tanışan çiftlerin yaşadığı durum.

    bir tanıdığım var. kadın tanışıyor adamla. adam baya yetkili bir abimiz. 3 ay içinde evleniyorlar. başlarda her şey güzel ama zaman geçtikçe iş bozulmaya ve çirkinleşmeye başlıyor. bunda iki tarafın da anlayışsızlıkları ve bencillikleri var tabi. şu an 3 yaşında bir kızları var. kadın sırf çocuğu için katlanıyor. boşanmayı anlayamaz ve huzursuz olur diye.

    çok zor lan. senin için tamamen bitmiş bir insanla aynı evde yaşamak.
  • çoğunluğu elalemin ağzı kapansın diye evlenen insanlardan oluşmaktadır
hesabın var mı? giriş yap