geceye bir şiir bırak

• biliyor musun az az yaşıyorsun içimde
  oysaki seninle güzel olmak var
  örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi
  bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda
  midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor.
  
  sen o karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte
  sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel
  o başkası yok mu bir yanındakine veriyor
  derken karanfil elden ele.
  görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle
  
  sana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil
  bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk
  birleşiyoruz sessizce.
  
  (bkz: yerçekimli karanfil)
• hadi ömrüm, geriye doğru tara kendini
  ilerde bir şey yok, gördün
  yüzünü rüzgâra dön yeniden
  iyileşen sen değilsin, zaman.
  
  zayıf belleğim, sakar algılarla
  bir ömrü hatırlamak zordur kuşkusuz
  ömrüm, hey ömrüm
  seni hatırlamak için yolumu uzattım
  daha fazla zaman verdim kendime
  bu gece, bu orta yaş ovasında
  bu hat üzerinde
  bana bir tek söz söyle.
  
  birhan keskin-olgun doga
• beni bu güzel havalar mahvetti,
  böyle havada istifa ettim
  evkaftaki memuriyetimden.
  tütüne böyle havada alıştım,
  böyle havada aşık oldum;
  eve ekmekle tuz götürmeyi
  böyle havalarda unuttum;
  şiir yazma hastalığım
  hep böyle havalarda nüksetti;
  beni bu güzel havalar mahvetti.
  orhan veli kanık
• yalnızım çünkü sen varsın
• gecesi gündüzü karışmış aşıklara gelsin o zaman,
  
  mehtaplı yüzün tanrı'yı kıskandırıyordur.
  en hisli şiirden de örülmez bu güzellik.
  yaklaşması güç, senden uzaklaşması zordur;
  kalbin işidir, gözle görülmez bu güzellik
  (bkz: hüseyin nihal atsız)
• babam 657, ben 657, kardeşlerim aynı...
  üç rakamda şehrin rakım tepe noktasına ulaşmıştık...
  
  üç kardeş, sekiz rakam, bir imam, bir anne,
  bir tabut, iki kürek, bir pamuk, üç evlat...
  
  olmaz ki lan ama böyle, bu şekilde ölünmez ki
  ölen ölür kalan sağlar bizimdir,
  
  kendine bir köşe beğen odanda ya da balkonda
  ben balkonu seçmiştim, insanları seyredip sarhoş olmayı
  
  tipine göre pamuk ve kereste biçercesine
  ölümlü lan hayat daha ciddi ne olabilir ki?
  
  öldüm ve ağladım,
  öldüm ve ağlattım,
  
  bunların hiçbirisini ben istememiştim ki...
  
  ahtabut
• sen beni bulmasaydın
  ben seni arar mıydım
  kapımı çalmasaydın
  zilleri duyar mıydım
• beni candan usandırdı
  
  beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı
  felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mı
  
  kamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan
  niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mı
  
  şeb-i hicran yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım
  uyarır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mı
  
  gûl-i ruhsârına karşu gözümden kanlu akar su
  habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mı
  
  gâmım pinhan tutardım ben dedîler yâre kıl rûşen
  desem ol bî-vefâ bilmem inanır mı inanmaz mı
  
  değildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil
  beni tan eyleyen gafîl seni görgeç utanmaz mı
  
  fuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır
  sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı
  
  fuzuli
• sürgünden şiir
  
  kimsin sen, uzaklardan çağıran beni
  korkular içinde, ses çıkarmadan,
  o ürkek ve sessiz rüzgârlara
  sessizce adımı ünleyen?
  
  kimsin sen, niye bağırıyorsun,
  o uzak seslerde ölen nedir;
  kimsin sen, böyle fısıltılarla
  derimden ayıran kemiklerimi?
  
  donmuş bir söz tadı var dişlerimde,
  ölmüş bir korku tadı ölü dilimde,
  yüreğimde bir vuruşun sessiz tadı var.
  
  soğanın derisi kanda yüzüyor,
  denizlerde, kurumuş bir gözyaşı denizi…
  … beni çağıranlar çoktan gitmişler.
  
  (bkz: rafael alberti)
  (bkz: ülkü tamer)
• kaç kez öldü bu ruh!?
  bedeni, toprağın üzerinde hâlâ yürürken!
  ve...
  kaç kez gömüldü kimse bilmeden!?
  toprak yerine!... pespaye gönüllere!!!
  
  ben, kendim ve nosce te ipsum carpe diem takma adlı çaylağa ait bir şiir daha...