huzur veren anlar

• eve gelip çorabını çıkardığın under.
• insani her türlü kederden uzaklaştırabilen andır, güneşin sıcaklığını hissetmek gibi, yanı başımda olman ve yanımda olduğunu hissetmem gibi...
• uyumak.
• bir pazar sabahı saatlerce uyumaktan kendinden geçmiş halde, sıcacık yatakta döne döne uykunun son kırıntılarını toplamak.
• bir dostun omzunda uyuya kalmak.
• saatlerce tuttuktan sonra cisini yapmak.
• seviştikten sonra yakılan sigara... ^*
• istanbulu veya yesilkoyu ucagin kanatlarinin altinda gormek.
• hayatında en çok huzur duyduğun an nedir? diye sorsalar açık ara farkla 1. olan tek bir anı canlanır hep zihnimde. lise zamanı, bir kış günü, okuldan eve dönüyorum. yağmur yağıyor ve üstüm başım sırılsıklam olmuş. bir gece önce çok geç uyumuşum, sabah 6 buçukta kalkmışım, üzerine 8 saat ders, kısacası dayanılmaz bir uykusuzluk. ayrıca bütün gün okulda tuvalete gitmemişim altıma yapmak üzereyim. bir de, en son 5 saat önce yemek yemişim ve midem kazınıyor. kendimi eve nasıl attığımı hatırlamıyorum; ama önce tuvalete koştum, sonra ıslak kıyafetleri çıkarıp bütün gün kalorifer üzerinde beklemiş eşofmanlarımı giydim, karnımı tıkabasa doyurdum, en sonunda ise yatağa yatıp yorganı ve battaniyeyi üzerime çektim; kafamı yastığa koyduğum an hissettiğim huzur duygusu ise tarif edilemez, üzerine tanımam...
• serin bir ruzgarin, ince yagmur damlalarini arabanin camindan iceriye, tam yuzume tasidigi andir. ruzgar ve su bilesimini o kadar cok severim ki; japonya'da cok sik gorulen tayfunlari her seferinde sabirsizlikla beklerim.