• semantik acidan aralarinda hic bir fark olmamakla beraber pragmatics duzleminde cok is gorur bu tip ifadeler. hatta non-referential indexical deniyodu galiba bunlara. yani iste bunlardan birini kullanan kisinin sosyal ayrimlarda nerde durduguna filan isaret ediyor baglama gore. selamunaleykum vs merhaba gibi, veya vatandas vs yurttas, ya da medeniyet vs uygarlik gibi. milyon tane bulunur bu tip versuslardan turkce'de. hatta guncel siyasetin cogu bunlar uzerinden donuyo bile dersin, kimse de bi sey diyemez :)

    tabii arzulanan islevi gormesi icin ayni dili konusan insanlar arasinda buna dair bilincdisi bi mutabakat olmasi lazim ki isler orda karisiyor. mesela ben dindar bi insan olmamama ragmen insallah diyorum cogunlukla. arada "umarim" da derim yerine gore. buna da metalinguistic farkindalik diyoruz. yoksa code-switching mi diyoduk? :)

    neyse, unuttum ben teorisini, eskiden semiyotik cok kafayi taktigim bi alandi. bugun biriyle konusurken yine "insallah" dedim, karsiliginda bi "umarim" aldim. bu entry'nin sebebi de bu. (bkz: sebebi telif) her seferinde garip geliyo bana "insallah" diyemeyen insanlar. tercih filan degil, baya bildigin cikmiyo lafiz agizdan. uzuyo galiba bu beni. yoksa bana ne :)

    boyle de buralarin ruhuna pek uymayan yuvarlak bi entry girmis oldum. hede yaptim ki bazi yerleri bi basan giden olur. ama sebebi telif aklima gelmeseydi iyiydi.
hesabın var mı? giriş yap