• suçluluk duygusu yarattığı konusunda hemfikir olduğum köpek. geçen bahçede kedi beslemeye çıkmıştım, kapalı bir bahçe var belediyeye ait. genelde orada besliyorum. lohusalıkta ilk dışarı çıkışım olduğu için şirin çileği toplamaya çıkmış şirin havasında bir neşe içindeyim. derken bir anda koca bir pitbul veya ona benzer bir canlı ile burun buruna geldim. ilk aklımdan geçen ölürsem kızıma kim bakacak oldu. hayvan uysal görünüyor, havlamıyor ama o daha büyük sorun. havlayan köpek ısırmaz çünkü, havlamayan napar bilmiyorum. kuyruğunu da sallamıyor hayvan, hani bir kuyruk hareketi görsem pitbul falan demem içim rahatlardı ama hiç ses çıkarmadan sakin sakin takip ediyor. ben de sakince döndüm, arkama bakmaya cesaret edemeden adım adım kapıya gittim. zar zor kendimi dışarı atıp kapıyı kapadım. bu arada o bölgede beslediğim kedilerin kaçacak kadar atik ve akıllı olduğunu umdum. sonra öğlen çıktığımda barınak görevlileri almaya gelmişti. hayvancık sakin sakin görevli ile gidiyordu. öyle görünce çok üzüldüm. ne bileyim arkadaş seni ne cins bir insansı varlığın yetiştirdiğini? yoksa köpekten korkmam ki ben..
  • merak etmeyin arkanızda bıraktığınız vicdan azaplarını neredeyse canları sıkılana dek seviyorum. en sevdiğim köpek, köpek gibi köpek
hesabın var mı? giriş yap