kendi halinde yaşamak

• aslında tam olarak yaptığım şey... her şeyi boşverdim.
  
  mutlu değilim... mutsuz da değilim... galiba hayatımda hiç hareket olmamasını önemsemiyorum. galiba sonunda ruhum da bedenimin bu şekilde ölene kadar yaşayabileceğine kani oldu!
  
  bundan sonra hayatımı değiştirebilecek 2 tane büyük olay olabilir; babamın ölmesi ve annemin ölmesi...
  babamın yitmesi hemen hemen hiçbir şey değiştirmez hayatımda ancak annemin ölmesi demek hayatımın büyük bir yıkıma uğrayacağı anlamına geliyor. zira pek anlaşamasak da annem olmazsa hayatımda konuşabileceğim hiç kimse kalmaz.
  
  hiç kimseyi ilgilendirmeden hayatta hiç kimse benim varlığımın farkına varmadan kendi halimde yaşıyorum şu an... ölene kadar da böyle yaşayabileceğimi umut ediyorum. sürdürülebilir bir yaşam şekli kesinlikle.
  
  kendi yargılarımdan ördüğüm küçük cahil kalıplarımla yaşayabilirim... okumadan, çalışmadan, insanlarla diyaloğa girmeden vs. vs... bilindik bir sorumluluğum yok, hayır. dünyayı da umursamak zorunda değilim... yaşayan ya da ölen hiçbir insanla bir alakam ve bağım yok.
  
  hiçbir şeye sahip değilim, hiçbir şey bana sahip değil.
  
  biyolojik olarak insan olsam da sosyolojik manada insan değilim... biricik insan artığıyım ve buna göre yaşayacağım!
• iki hafta sonra başlayacağım münzevi hayatıdır. hayattaki sorumluluklarımdan o kadar yıprandım ki, huzurum, uykum, sağlığım, keyfim kalmadı. artık her şeyden elimi çekip, insanlardan uzaklaşıp, emekliliğe kadar sigorta kaygısıyla üç kuruşluk çalışıp, kalan zamanımda da okuyarak, müzikle uğraşarak, yürüyüş yaparak vs. yaşamak istiyorum. tek etkileşimim sokak hayvanlarıyla olacak.
  
  ne politika, ne acı olaylar, hiçbirini izlemeyeceğim, zira kontrol edemeyeceğim ve değiştiremeyeceğim şeyleri izlemek ve kahrolmak yalnızca benim kalan ömrümden çalıyor. gelecek nesle katkım da olmadığından kaygılanmam gerekmiyor. 15. louis'den gelsin: "benden sonra tufan..."
  
  1 mayıs itibarıyla artık sosyal bir varlık değilim.