• kimi uzun zaman önce, kimi ise kısa zaman önce yaptığın veya olduğun özlemler bütünüdür.

    şimdi düşünüyorum da üniversitenin ilk yıllarında her gün düzenli olarak çektiğim 40' a yakın şınavı özlüyorum.

    günde 3 kere fırçaladığım dişlerimin beyazlığını özlüyorum.

    yine üniversitenin ilk yıllarında tartıta gördüğüm 67 kg rakamını özlüyorum.

    her hafta bitirdiğim kitaplardan öğrendiğim şeyleri yazmayı özlüyorum.

    one piece' i izlediğim andaki mutluluğumu özlüyorum.

    bide origami sanatı ile ilgilenip yaptığım eserlerimi özlüyorum.

    bu böyle uzar gider.
  • yeniden 48 beden ceket giyebilmeyi
    yeniden her şeyi yapabilecek kudrette hissetmeyi
    yeniden enternasyonel, kaliteli, multidisipliner akademik ortamlarda bulunmak
    yeniden kedi sahibi olmayı özlüyorum
  • (bkz: 8-9 senedir kendimi iyi hissetmiyorum)
  • hayatta önüme ne konursa geçtim. girdiğim her yerde bir şekilde kimliğimi yansıttım ve dik durdum fakat elimde olmadan bir özleme tutuldum.

    samsunda 56'larda su apartmanı vardı zamanında. en güzel yerinde. okuldan çıkarsınız, o elit güzel sokaklarda yürüyüp evinize geçersiniz. öyle güzel bir yerde köşe başında apartmandı. babamın zamanında inadına 2 milyar daha vermemesi yüzünden elimizden kaçırdık. ondan sonra da süründük zaten. okuldan çıkıp da otobüs durağına yürümek öyle koyuyordu ki sözlük, hani istanbul gibi de değil, samsun küçücük şehir. gençsin istersin ki, güzel yerlerde oturasın. temiz arkadaşların olsun. bir de belki yarin bir telefonuna hemen geliyorum diyerek üstüne spor şeyler çekerek buluşmaya gidersin... hepsi böyle kalır işte içinde ya neyse.

    şimdi orası yıkıldı ve altına starbucks açılan süper bir apartman yapıldı. daha da değerlendi. önünden geçemiyorum o zamandan sonra. özlemim kaldı. elimde değildi belki, bu satırları yazarken bile inişleri çıkışları canlandırdım gözümde. hala geçmiyorum oradan, yolumu uzatıyorum.

    edit: imla.
  • o universite hic bitmeyecekti ya da belki de hic baslamamaliydi. sanki o esik sonrasi hayatin yukleri ve gercekleri sirtima biner oldu. is arayislari, zaman zaman yasanan maddi sikinti, anne babamin yaşlanmasi, hadi evlen diyen bir garip kitle ve aynanin karsisina her gectiginde farkedilen sacina dusmus yeni aklar.

    cocuklugumu geri versinler bana sozluk...
  • masum olabilmeyi özledim pişman olmadan yaşadığım günleri...
  • aptal bir genç olmanın verdiği cesareti gerçekten çok özlüyor ve ihtiyaç duyuyorum.
  • uzun saçlarım.

    gerçi şimdi de uzun sayılır ama ne bileyim o zamanlar nerdeyse belime kadardı, daha bir anlamı vardı, şimdi üstüne beyazlarım bile var, herhalde büyüyor olmanın en üzücü tarafı bu.
  • bütün bu bitmek bilmeyen anlamsızlığı sorgulamadığım zamanları özledim, hayallerimin hala ulaşılmayı beklediği zamanları...
  • çocukluğum...
hesabın var mı? giriş yap