• eski okulum egitim yuvam.
    2 gün önce ziyaret ettim hocalarımla hasret giderdim.ama gördüm ki okulun ne tadı kalmış ne tuzu.ögretmenler bile sıkılmış artık.bi de zamanında bizim fosur fosur sigara içtigimiz yerlere kamera yerleştirmişler.içim acıdı valla.
  • evden yürüyerek 3 dakikada varabildiğim zamanlarda bıraktığım ortaokulum.
    öğretmenevi olmuş şimdi,kozalakla maç yaptığımız bahçesi çay bahçesi olmuş...
  • öncelikle (bkz: anadolu lisesini 7 yıl okuyan nesil)
    şimdi sitesinde gördüğüm kadarıyla mezunlarına tören yapmak, yaş kütüğü oluşturmak gibi güzel adetler edinmiş. biz mezun olurken okula yeni atanan toy hocalar ise kıdemli aslanlar olmuşlar. tek sevindiğim şey ise güneşin altında çorak bahçeye ekip kovalarla su taşıdığımız ağaçların artık gölgesinde oturulabilecek kadar boy atmış olmaları.
  • belceağaç da bulunan şimdiki binasına inşaat halindeyken işediğim okul. 15 yıldan fazla geçmiştir sanırım. lakin bildim bileli inşaattı orası. vardı bir bityeniği. öyle inşaat halinde kaldı baya bir. mezunlarına manevi olarak bir katkım olduğunu düşünüyorum.
  • kurucu müdürü olan emekli ingilizce öğretmeni seyfi dinç'i kaybetmiş okulumdur.

    seyfi hocamız geçirdiği kalp krizi neticesinde hayatını kaybetmiştir.
  • çöpe giden 4 senemdir gerek arkadaş çevrem gerek hocalarım (sevdiğim bi kaç hoca hariç bknz yeşim hoca ve musa hoca ) hiçbir cacığa yaramaz . (eğitim gördüğüm yıllar için konuşuyorum , okuduğum dönemler öncesi ve sonrasını hakkında yazdığım bir yorum değildir )
  • ben başladığımda cumhuriyet lisesinin yan binasındaydık, bir kaç sene sonra önceden hükümet konağı olan sonradan da öğretmen evi olacak olan binada devam etti eğitimimiz. o zaman ereğlinin açık ara en iyi ortaokulu - lisesiydi. arthur, mary, sheila, bruce lu kitabımız (in the kitchen metni vardı bir, mrs biri vardı widow kelimesini öğrendiğimiz, arthur un eski arabası), başka streamline, ingilizce fen matematik kitapları, oxford sözlük. avni küçükkaya, erdem ekici (sonraki yıllarda hastalandığı söyleniyordu, bir gün intihar haberini duyduk), yeşim dilek aktaş, ferran dinç, seyfi dinç, kamuran bekgöz (tarih öğretmeniydi, hep zayıf düşerdi tarihim, bir türlü anlayamadım tarih ve coğrafyayı), hatice köşker, lokman taşçıoğlu (lokum), sürekli güler yüzlü olan memure abla, sonradan gelen ve katkısı çok olan mehmet özsu, şaban fehmi sayı (karateci din kültürü öğretmeni), hüseyin erdoğan (portatif hüseyin) ve adını hatırlayamadığım nice öğretmen. nasıl bir eğitim verildiğinin örneği, en vasat öğrencilerden biri olarak gazi çalışma ekonomisi kazanmış olmamdan, sonra da yine bu anadolu lisesinde okuduğum hazırlık sayesinde ingilizce öğretmenliği kazanmış olmamdan bellidir herhalde. şimdi muhtemelen eski kalitesi yoktur, hem zamane gençliği hem de sınavsız giriş yüzünden. öğretmen olmamın sebeplerinden biriydi bu okul ve buradaki öğrenciliğimiz. malesef ne böyle okul buldum ne de biz gibi öğrenciler.
  • köy enstitüsü geçmişi olan ereğli'nin (ivriz köy enstitüsü) anadolu liseleri bölgede en nitelikli eğitim kurumlarındandır. öğretmen ve eğitim kalitesinin ortalamanın hep üstünde olmuştur. başlığa çok bir şey yazılmasa da ivriz anadolu öğretmen lisesi, ereğli anadolu lisesi, cumhuriyet lisesi, abdurrahim ilköğretim okulu her daim başarılı öğrenciler yetiştirmiştir. bunda muhtemelen yetişen köy enstitüsü öğretmenlerinin bölgede uzun yıllar eğitim vermiş, sosyal kültürel yaşamına etki etmiş olmalarındandır. zira ereğli'nin sosyo kültürel olarak konya'dan bir iki adım ileride olması bu iyi sayılabilecek eğitim geleneğinin devamından olabilir. benzer etki tarsus amerikan koleji etkisindeki tarsus'ta da görülebilir, bu okul etkileri karşılaştırmalı olarak incelenebilir.
  • 10.04.2018 itibariyle belli olan sınavla öğrenci alan liseler arasında bulunmayan lisedir. aynı ilçedeki 2 tane meslek lisesi ise sınavla öğrenci alacakmış. mantığın bittiği yerde eğitim başlıyor.
hesabın var mı? giriş yap