lonerism
-
albüm kapağı ve şarkı listesi de belli olmuş:
1. be above it
2. endors toi
3. apocalypse dreams
4. mind mischief
5. music to walk home by
6. why won't they talk to me?
7. feels like we only go backwards
8. keep on lying
9. elephant
10. she just won't believe me
11. nothing that has happened so far has been anything we could control (şarkı adına bak yarabbim böyle güzel isim mi olur, neresinden kesip de 50 karaktere sığdırayım bilemedim)
12. sun's coming up
bu albümün turuna ucundan kıyısından dahil olalım organizatörler, hadi ama. -
"ne biçim albüm yapmışsınız allahsızlar!" diyerek dinlediğim albüm. ilk albümle karşılaştırmaya gönlüm elvermiyor şu an, kişisel sebeplerden dolayı yapamıyorum ama daş gibin albüm şimdi.
(bkz: feels like we only go backwards) -
doğal olarak türkiye'de ki müzik marketlerde bulunmayan uzunçalar. artık amazon'dan gelmesini bekleyeceğiz.
-
ntvmsnbc'nin haberine göre 2012'nin en iyi albümü seçilmiştir.
-
nme'nin 2012'nin en iyi albümü seçtiği tame impala ürünü. çok çok güzel.
-
2012'nin hatırda kalacak albümlerinden psychedelic rock türünde tame impala eseri.
feels like we only go backwards ve elephants gibi bebek şarkılara ve kendine has bir tarzı olan bu albüme müsait bir vakitte göz atabilirsiniz. -
bakınız, ben bu albümü ilk düştüğünde iştahla beş on defa günün çeşitli saatlerinde çeşitli koşullarda dinledim; herbirinde çok güzel olduğuna inandım, ama hiçbirinde albüme herhangi bir kişisellik atfetmedim (tamam belki sabah altı buçukta yaptığım otobüs yolculuğunda pencereye kafam yapışık dışarıyı seyrediyorken çok büyük yakınlık duydum, kabul); lakin şimdi, yani neredeyse uzun bir süre sonra tekrar dinliyorum ve bu sene çıkmış en büyük işlerden olduğunu iddia ediyorum. "elephant" başlıbaşına, "keep on lying"in enstrümentalleri, "why won't they talk to me?"nin pek tatlı duygusallığı, "mind mischief"in yürüyüşe çıkmış gitarları, "apocalyspe dreams", belki de en güzel veda vokalleriyle biten son şarkı, birbirinin içinden geçen bütün bu sesler... deyişik şeyler bunlar. ben çok beğendim.
edit: pardon. entryyi girerken henüz son şarkıya gelmemiştim, doğal olarak onu esgeçmişim. :/ -
innerspeaker gibi muhtesem bir albumden sonra yine standardini tutturmus tame impala. mind mischief ve why don't they talk to me simdilik favori iki sarkim.
-
kimi zamanlarda sözleriyle çok dokunan şarkılar içeren bir albüm. neyse duygusallığı bir kenara bırakırsak; bu yılın en iyilerinden olduğu şüphesiz, hatta benim ilk üçüme giriyor sanırım. grupla yapılan bir röportajda albümün, kendilerinin kolay ve cheesy pop melodileriyle kafayı bozdukları bir dönem yapıldığı ve albümün de biraz daha zekice kurgulanmış ve düşünülmüş elemanlar barındıran pop melodilerinden oluşmasının amaçlandığı yazıyordu. belki de bu yüzden ortalama dinleyici için innerspeaker'dan biraz daha kolay erişilebilir bir albüm.
-
üyesi olduğum akım ve pek leziz bir tame impala albümü. kapağını ayrı, her bir parçasını ayrı severim. bugün de 10. yılını kutlayan albüm aynı zamanda. bize bugüne kadar yaşattığı ve yaşatacağı o yaz-akşam üstüsü-huzur ve hüznü (ney?) için teşekkürler.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap