ölen kişiden geriye kalan en hüzün verici nesne

• evinin önünde oturduğu iskemlesi. onun üzerinde gelişimizi beklerdi.. şimdi bizi kapıda karşılayan, hasretle kucaklayan yok.. ben de gitmez oldum memlekete. sanki memleketi memleket yapan babaannemin mevcudiyetiymiş gibi..
• nesne demek yanlış elbette ama kedi bu nesnelerden biri. bugün babamın teyzesini kaybettik. kedili teyzeydi onun adı, gerçek adını bilmiyorum. hani evinde bir sürü kedi köpek bakan insanlar olur ya onlardan biriydi bu teyze. sadece hayvanlara karşı değil insanlara karşı da çok merhametliydi. birkaç tane kimsesiz çocuk büyütmüştü.
  
  bugün haberini aldığımızda 90 yaşına yakın olmasına rağmen çok şaşırdık. hiç ölmeyecek gibiydi kedili teyze. şimdi o kediler ondan geriye kalan en hüzünlü şey olabilir.
• ödenmesi zorunlu olan borçları olabilir mi
• sosyal medya hesaplari
• onu bana hatırlatan tüm cisimler.
• cok şey var tabii ama oğlumla olan instagram postu benim için bir başka, o kadar sevgi dolu bir fotoğraf ki her gün açıp bakıyorum.
  canım teyzemi tam bir sene önce, yanlış bir ameliyatla pisi pisine kaybettik. dişlerinin arasına dilini sıkıştırıp öyle severdi beni, oğlumu da öyle sevdi. hem de çok sevdi. 3 yaşındaki çocuk da "berrin teyzem" diye sevdi onu. çok beklediği bir de torunu olacaktı, yıllar sonra yeniden babane olacakti hem de bu sefer çok beklediği... belki de o yüzden benim oğluma çok düştüğü erkek bir torunu olacaktı, göremedi. şimdi adları da aynı, annem de ablasının acısını gömüp, hem onun babanesi hem oğlumun...
• ceketidir benim için.hala durur babamın ceketi o hep orada asılıdır hic inmeyecektir çünkü babam hala aramızdadır
• somut ya da beşeri bi nesne olmamakla birlikte,anılar da boş anınızda karşınıza dikilince mızrak etkisi yaratabiliyor...
• nesne degil belki ama bana göre whatsapp konuşmaları.
  
  silemiyorum, hala saklıyorum, arada okuyup hüzünleniyorum ne kadar hayat dolu kızdı diye.
• kışın her gece taktığı şapkası ve odasında duran ufaklık fotoğrafım. ilk göz ağrım derdi ilk torunuydum çünkü. mutfağa giremedim bi süre sonra eskisi kadar çünkü aşçıydı. hayatımda yediğim en güzel yemekleri o yapardı. bu dünyadan belki de dünyanın en tatlı dedelerinden biri bu sene mart ayında göçüp gitti. huzurla uyusun...