ölüm

• bir dakika önce olanın bundan sonra sadece anılarda olması durumudur. ve ben artık bunu kaldıramıyorum. çok değil 3 ay önce ana kreliçem, annem, anneannemi kaybettim, onun son toprağını atarken hastaneden kardeşinin ölüm haberi geldi. bulunduğum durum yüzünden bütün acımı içime atmak zorunda kaldım. uyuyabildiğim dakikalar rüyalarımda acımı yaşadım. o günden beri sadece 1 kere onu ziyarete gidebildim, ağladım hem de çok ağladım, güçlü kalamadım o toprağın başında. sonra yine herkesin gördüğü güçlü ve duygusuz tutugkhan oldum.
  
  bu sabah da bir arkadaşımın ölüm haberini aldım, daha 2 gün önce konuştuk. 1 ay önce babasını kaybetmişti ve son konuşmamızda ''artık güçlü kalamıyorum, duygularımı içimde yaşayacak enerjim kalmadı'' demişti. bu sabah öğrendim ki gerçekten de enerjisi kalmamış, o ayı gibi güçlü gözüken adamın kalbi aslında minik bir canlının kalbi kadarmış. eşi dahil, hiç birimizin bir sorunu olmadığını düşündüğümüz adam kalp yetmezliğinden ölmüş.
  
  dayanamıyorum artık, acım gittikçe büyüyor. kaldıramıyorum bunları.
  
  ben daha dün mahalle maçı yapan, hırsız polis oynayan, mahalle kavgaları yapan çocuktum. ne zaman sevdiğin insanları gömecek kadar büyüdüm. ne zaman üzüntülerimi hatta sevinçlerimi kendi içimde yaşayacak kadar büyüdüm.
  
  eğer ruh denilen bir şey varsa, gerçekten de et ve kemikten oluşan, düşünebilen bir canlı değilsek. o çok yorgun artık. eğer öyleyse bu ruh çok yorgun.