özdemir asaf

• 'off dudağım acıyor' dediğimde, 'öpeyim de geçsin' diyen sevgili
  'yüreğim acıyor' dediğimde çekip gitti..
• deneme türünde hangi yazarla karşılaştırılırsa karşılaştırılsın farkını apaçık ortaya koyan, o benzersiz cümleleri kurmak için kullandığı şahane kelimelerin yalnız ve yalnız kendi üslubuna yakıştırmayı başaran ; benim kurduğum bu cümlenin aksine 4 - 5 kelimeye bir paragraf sığdırabilen, bir kere görüp sohbet edebilmek için sayısız hazinemi feda edebileceğim nadide insandır.
  
  57 yaşında bir akciğer rahatsızlığı dolayısıyla vefat etmiştir. bahsettiğim gibi şiirlerinin yanı sıra denemeleri hiç bir şey düşünmeyen bir insanı bile düşünmeye sevk ettirebilecek güçtedir.
  
  "yuvarlagın köşeleri" şiddetle tavsiye ettiğim ve herkesin kütüphanesinde saklamasını dilediğim kitabıdır. yuvarlağın köşeleri'nden bir kaç alıntı yapmak ve özdemir asaf ismini yüceltmek boynumun borcudur.
  
  "bir yuvarlağın benim sayabildiğim sayıda köşeleri vardır; burada durup kalırsam araştırıcı derler bana. bir yuvarlağın benim bulamadığım sayıda köşeleri vardır ; bu bildiğimde direnip kalırsam mutsuz derler bana."
  
  "doğdu sevinçten ağladılar, öldü acıdan ağladılar, o burada yaşadı hiç düşünmediler!"
  
  "ölü yaşayanlar ; yaşayan ölüleri çekemezler. "
  
  "gerçek değer ; gelmesi boşluk dolduran değil, gitmesi boşluk yaratandır."
  
  "güneşe gözlerini dikip bakarsan, gözlerin bozulur ; gözlük takıp bakarsan güneş bozulur."
  
  "sensizler bensiz ölür."
• şu satırları yazmış adam, gözümde şiirin einstein'ı.
  
  "yarının karanlıksa dön düne bak daha iyi..
  ama unutma ki, sen düne baktıkça yarınların karanlık kalacaktır."
• "öyle bir kelime söylesem ki diyorum, dışarda bir başkası kalmasa."
  diyebilen şairdir.
  
  edit: orjinalinde usta "diyorum" yerine "deyorum" şeklinde bir kullanımda bulunmuştur.
• seni görünce
  aynı anda geçer aklımızdan
  aynı düşünce..
  bir duvar gibi aramızdan.
  
  dizelerini yazarak beni benden alan üstad.
• " bir şey varsa, bir şey vardır. bir şey yoksa çok şey vardır. " diyerek şiir nasıl yazılır, nasıl okunur bizlere öğreten şair.
• şair..
  
  başka-kendilerimiz ile kendi-başkalarimiz ve kendi-başkalarimiz ile başka- kendilerimiz arasindan
  
  uyanmak, bir akşam bir adamı yatağından kaldıracak.
  adamın gözleri adama uyanışı anlatacak.
  gözleri gel gel diyecek.
  doğrulmak adamı kucağına alacak.
  adımın birincisi ayağına sarılacak.
  ikinci adım birincinin içinden doğacak.
  adımlar ana-oğul babasız sıralanacak.
  adamın gözleri adama bak bak diyecek.
  pencere adamın gözlerini kuşatacak,
  bakışlarını caddeye serecek
  görüşleri yayılacak.
  caddede insanlar gezinecek.
  oda bu sırada işe karışacak,
  adamı dışına çıkaracak.
  çıkmak öbür fiillere komutan çıkacak,
  merdivenlere indir komutunu verecek.
  merdivenler onu bir kapıya iletecek.
  kapıya açıl komutu gelecek.
  kapı bu işi adama yaptıracak.
  evin içi dışına dönecek.
  burada adama karış komutu ulaşacak.
  adam saf saf yanaşacak,
  bakmaya alışmak adama gördürecek.
  görmek adamı sürekli bunaltacak.
  adam gördükçe şaşıracak,
  şaşırdıkça sürekli görecek.
  
  adam bilmek fiilini arayacak,
  ama bulamayacak
  adam geleni geçeni kendi sanacak.
  bu ne kadar çok kendim diyecek.
  hep başkalarını görecek.
  hani ben, nerede ben diyecek.
  anlamak isteyecek -bir istemeseydi-
  anlamakla bunu istemek yan yana gelecek
  bir çağ bitecek, biri başlayacak.
  neden-, niçin-, nasıl’a yönelecek - ya yönelmeseydi-
  anlamak fiili - ister istemez - birden adama verilecek.
  adamın durumu belirecek, hızı gelişecek.
  ayarı insanca bozulacak.
  neleri anlamalı, neleri değil, ayıramayacak.
  başka-kendilerini görünce şaşıracak.
  kendi-başkalarını onlarla karıştıracak.
  önünden boyuna başkaları geçecek.
  önünden boyuna kendisi geçecek,
  bu ne kadar çok ben diyecek.
  aralarında bir yabancı arayacak.
  kendinde bir yabancı arayacak.
  bu ne kadar çok yan yana ben diyecek.
  ben kendime nereden gireyim diyecek.
  ben kendimden nasıl çıktım diyecek,
  ne zaman diyecek, niçin diyecek.
  - diyecek de ne olacak -
  olan olacak olduğunca, olacağınca.
  bu andan o ana olanca.
  iş işden geçecek.
  adama bir yardımcı fiil birden düşecek.
  
  adam onu ilkin bir şey sanacak.
  onunla düşünmeye alışacak.
  düşünceleri onunla kör-topal gidecek.
  adam bundan şımaracak.
  dur şununla bir iş göreyim diyecek,
  eline cebi değecek.
  adam ile tabancası birleşecek.
  o anda bütün öbür fiiller ondan geri alınacak.
  adam ateş edecek.
  bütün fiiller ona geri verilecek..
  adam birini vuracak ..
  adam kendini vuracak ..
  adam beni vuracak.
  bilecek ..
  ler,siniz.
  perde burada inecek.
  perdenin önündekiler donup kalacak ..
  lar,sınız.
  perdenin arkasındakiler bekleyecek ..
  ler,siniz.
  bir ölü yerde uzanık yatacak.
  vuranı görenler vurulanı görmek isteyecek.
  tıklım tıklım insanlar eğilecek.
  
  kim baktıysa görecek.
  yerde kendini görecek.
  hepsi başkayı umduğunda şaşıracak.
  dışlarına binlerce a çıkacak.
  a’ lar çelik teller gibi dolaşacak.
  içlerine birer nefes hi dolacak.
  yerde yatanda herkes kendini tanıyacak.
  
  bir perde aralanacak
  vuran ortaya çıkacak.
  ortaya çıkanda herkes kendini tanıyacak.
  herkes kendini tanıyınca iş bitmeyecek,
  başlayacak.
  
  (20 şubat 1955 pazar-21 şubat pazartesi, saat 3.20)
• kötü şairdir.
  aslında şair de değildir, sadece kötüdür.
  kötülüğü, kendisinden sonra gelen şairlere söyleyecek söz bırakmamasındandır.
  
  "bana yaşadığın şehrin kapılarını aç
  sana diyeceklerim söylemekle bitmez
  yıllardır yaşamımdan çaldığım zamanlar
  adına düğümlendi
  
  bana yaşadığın şehrin kapılarını aç
  başka şehirleri özleyelim orada seninle
  bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar
  ikimize yetmez"
• aşk acısının oluşum mekanizmasını özetlemiştir:
  
  "ellerini ver, öpeceğim
  binlerce el içindeyim
  şu beyaz çizgilerden gideceğim
  ellerini ver, ver ellerini
  seni öldüreceğim
  
  gözlerinden gireceğim
  içinde yer edeceğim
  sana oradan sesleneceğim
  ellerini ver, ver ellerini
  seni öldüreceğim"
• dilinin yalınlığı, konuyu işleyişindeki samimiyetiyle, sevmeyen adama bile şiiri sevdiren üstad.