pilli bebek

• bu abileri behzat ç. ile dinlemeye başladım ve bildiğin erdal beşikçioğlu'nu grubun solisti sandım ilk zamanlar.
• birgün'lük festival'de bizi kendimizden geçirip arşa çıkarmış bir performans sergilemişlerdir. bir kez daha vurulduk.
  
  tanım: 70'lerde alamancı ailelerin kızlarının oynama şansı bulabildiği değerli oyuncak.
• 2. defa canlı olarak dinleme şansına erişmiş birisi olarak, adamlar parçaları sanki playback yapar gibi söylüyorlar. müzikleri ve kalite zaten orta yerde lapdan duruyor. kadıköy'e geldiklerinde muhtemelen tekrar konserlerine bir kez daha giderim.
• internette çok fazla canlı performans kaydı bulunmayan, güzel grup. var olanları da bir araya getirmeye çalıştım.
  
  yuxeses (2008)
  
  1.fotoğraf
  2.sus söyleme
  3.beyhude
  
  bronx (2012)
  
  1.fotoğraf
  2.berrak
  
  ana sahne (2013)
  
  1.berrak
  2.siyah beyaz
  3.haram geceler
  
  40 kişi (2014)
  
  1.duruyor zaman
  2.eylül akşamı
  3.özgürlük
  
  jolly joker istanbul (2015)
  
  1.delilik
  2.kedi
  3.direniş
  4.uzun geceler
  
  jolly joker ankara (2015)
  
  1.haram geceler
  
  diğer arşiv çalışmaları
  
  mor ve ötesi grubu için (bkz: #45822863)
  duman grubu için (bkz: #46148972)
  sakin grubu için (bkz: #48309351)
  123 grubu için (bkz: #49035889)
• behzat ç. den sonra albüm çıkarmamış ankara rock grubu.
  
  istanbulda kaldığım 2 sene içerisinde ne radyoda nede başka bir yerde çalındığını duydum. dinlediğinizde ankaranın soğuğunu, yalnızlığını iliklerinizde hissedersiniz. benzeri yoktur.
• ankara sokaklarında, bir eylül akşamında yaprak çıtırtılarıyla yürürken dinlemelik güzelim şarkısıyla bana aynı anda huzur, hüzün ve yalnızlık hissettiren pek sevdiğim grup.
• on numara grup
• ilk çıktıkları zamanlarda yeterince tanınmadığını fakat behzat ç.’nin tanınmalarına katkı sağladığını düşünüyorum.
• bir ankara polisiyesi vesilesiyle tanıdığım müthiş grup. muazzam yorum katıyorlar. ayrıca belirtmeden geçemeyeceğim; özlemlerim hep sessiz derinden.
• son zamanlarda ankara'da inatla nefes'te (bkz: nefes bar) çalmaya inat eden üniversite yıllarımdan beri (1999'dan itibaren falan galiba) dinlediğim adamlar... bir süredir nefes'te olan hiç birşeye gitmiyordum. çünkü yarısında lanet olsun diye çıkmışlığım olmuştu. eylül'de olana gittim ve bir kez daha neden oraya nadiren dış bahçesinde oturmak dışında gitmediğimi anımsadım. sürekli "pardon önde arkadaşım var" numarası ile sizi dürtüp geçmeye çalışan bir dolu genç arkadaş, bira alıp dönmek istediğiniz zaman onlardan birine dönüşmeniz, yerinizi kaybetmemek için tuvalete bile gitmemeniz, sürekli bir devir daim olması, birilerinin sürekli iterek geçmeye çalışması ve yaşanan ufak tefek tartışmalar, elalemin teri ile ıslanan kıyafetin, sütunlardan görülemeyen bir sahne... eskisi kadar öğrenci ya da genç olmayınca, insanın gücüne gidiyor... insan yerine konularak yaşamak istiyorsun. insan yerine konulduğun organizasyonlara gitmek istiyorsun... nefes ve çalışanları ile şahsi hiç bir problemim yok ama orası bu tarz organizasyonlar için yeterli değil. yıllar önce üniversite dönemlerimde baraka'da, nüans'ta, hatta daha yakın zamanlarda dib sahnede istisnasız kaçırmadan izlerdim. şimdi nefes denince gitmiyorum...