saniyelik salaklıklar

• lavaboya gitmek için sınıftan çıkarken kapıyı çalmak.
• yaygın anksiyete teşhisi konduktan 2 hafta sonra arkadaşların gazına gelip robocop binmek. hayatımın en zor 3 dakikasını yaşadım. herkes bağırırken benden ses çıkmayınca öldüm sanmışlar.
• telefonda gayet resmi bir iş konusmasinin arasina "tamam canim" ı sıkıştırmak.
• 15 sene fln önce lisedeyim. bizimkiler misafirliğe bi yere gitmişler. mutfakta çaktırılmayacak kadar viski koyup üzerine kolayı basıyorum. bi yandan mutfaktaki ufak televizyondan alık alık bi şeyler izliyorum. o an aklıma lan bunun yanında çikolata iyi gider düşüncesi geliyor ve çikolataların olduğu televizyonun altındaki mutfak dolabına eğiliyorum. bu arada televizyona alık alık bakmaya devam ediyorum ve bir an alnımın çatına güm diye bir şey vuruyor. meğer ki programı kaçırmak istemediğimden dolap kapağını açarken kendi kafama vurmuşum. baya bi sarsıldım. ilk an fark etmedim ama sonra aynaya bakınca şok oldum. bildiğin harry potter ın yara izinden olmuştu. 15 yıl geçti sayısız kere yandım karardım hala o iz o günkü şeklini ve rengini koruyor. resmen o gün yaptığım dangalaklığın bir hatırası olarak yerini koruyor.
• 2 gecedir yeni kedi sahiplenen bir komşumda kedinin hastalığından dolayı yardım etmek için kalıyorum ve ders çalışıyorum, artık beyin nasıl buharlaştıysa demin elimi boynuma attım ve şahdamarımı hissedince ''aaaa damarım atıyor'' diye aklımdan geçirdim.
  
  bu da böyle bir saniyelik salaklıktır.
• evde yüksek sesle şarkı söylemem, ortamda annemin olması, şarkının içinde 'bombok' kelimesi geçmesi. buraya kadar her şey normal. benim nezaketen kelimeyi sansürlemek istemem ama yanlışlıkla bom'da sessiz söyleyip bok da yükselmem. kimse ortamda bir şey anlamadı belki ama kendimi afedersiniz at yarağına bişey konmuş gibi diyerek yanlış kelimeyi sansürleyen milletvekili gibi hissettim.
• wc ye işemeye gidip aynaya bakıp geri çıkmak , sonra kapının çalması akabinde çişin sana küsüp akşama kadar gelmemesi
  
  günlüm oldu ama ilk saniye kaçınca günü yiyorsun
• mesleğe başladığım hafta üzerimdeki öğrenci psikolojisini atamamış olmalıyım ki öğretmenler odasına girerken kapıyı çalmış ve akabinde utana sıkıla içeri girmiştim. muzip beden eğitimi öğretmenimizin "yav hocam kapıyı niye çalıyon hahaha" demesi üzerine "alışkanlık işte heh heh" deyip bir köşeye kıvrılmıştım. şimdi düşünüyorum da keşke kapıyı çaldığımı farkettiğim an depara kalkıp kaçsaymışım. madem hatanı anladın niye içeri giriyorsun arkadaş.
• artık yaşamayan birini telefonla arayacak olmak.
  biranlık bir şeydir, eliniz gider telefona ve bir anda anımsarsınız gerçeği...
• bir anda bir isim ararken telefon rehberinde “annem “ yazan telefon numarası görüp arayabilecekmiş gibi sevinirsin ölen anneni...