sınav kapısında beklemek

• şu an gerçekleştirdiğim , bugünleri de mi görecektim konulu hayat dersi...
  örgün eğitime girdiğimiz için ilk okul 1. sınıfı hayatı sorgulayarak , “neden bu ülkede doğdum? neden zamanında gidemedim?” diye sorarak geçirmiştim.
  bu yaşta yazılı ve sınavlara hep karşı oldum.
  okul öncesini kendim montessori eğitimi alıp , ders çalışıp uyguladım çocuğuma ama ilk okula gelince bu sistem devam edemedi tabi.
  okulunda sınav ya da yazılı olarak isimlendirilmeyen, değerlendirme diye kodlanan yine bir çeşit sınava tabi oldular.
  ilk okulda çoktan seçmeli değerlendirme asla olmamalı benim fikrimce . ama ne? 2. sınıfta başlıyor test sistemi.
  şu an deneme sınavı altında tüm derslerden sınava girdi 3. sınıf öğrencisi oğlum. daha 8,25 yaş...
  başka bir sistem mümkündü.
  ben dışarıda o içeride , doğmayı seçemediğimiz ülkenin şartları nedeni ile vakit geçiriyoruz.
  sınavlara sokmasak olmaz mı? e karne var, okulların iç bursluluk sınavları , dışarıdan bursluluk sınavları , lise sınavları ve en nihayetinde mesleğini belirleyecek üniversite sınavları var.
  biz de geçtik aynı yollardan ama bu kadar erken başlamamıştık.
  şimdi anne olarak bunları yaşamak çok zor.
  ders hırsı olmayan, başka, buna uygun bir ülkede olsak home schooling yapacak olan ben, şimdi vicdanımın ortası sızlayarak yavrumu bekliyorum.
  herkes yaprak yaprak testler , alıştırma kitapları çözdürürken bunları yapmadığım için de “acaba yanlış mı yaptım ben?” diye sormak üzereyim. sonra “hepimiz aynı potadayız. bir yoluna girer elbet, mutlu olsun çocuğum. sınavlar ne ki ?” diyorum.
  ben çocuğumun sınava yönelik eğitim koçu olmak istemiyorum. onun eğitim koçluğu yapılan bir evde olmasını da istemiyorum.
  yaşam koçluğu evet ama eğitim için hayır...
  çok zor konular. çok vicdan annecim.
  dışarıda beklemek de ayrı bir gerilimmiş. annelerimiz babalarımız kaç sınavda beklediler bizi kimbilir...
  olayın bu tarafına geçmek de ayrı bir konuymuş. ebeveyn olmanın başka bir zor noktası...
  çocuğunun değerlendirmeye alınması, çıkan sonucu üstüne de alınmak.. zor..
  
  zamanı gelince yavruma da okutmak üzere yazıyorum ki çarklara çok direndim oğlum, seni konvansiyonel sistemden biraz olsun çıkarmak için o aktiviteleri , deneyleri yaptırıp , dersleri hikayeleştirdim.
  ben seni hepimizi tek düze yapmaya çabalayan basma kalıplardan korumaya çalıştım.
  bundan vazgeçmeyeceğim de.
  dünya insanı olman için, hayatı kendini fark ederek büyüyebilmen için olacak çabalarım.
  senin açından nasıl göründü bilmiyorum ama inan ikimizin yerine de ağırlığı çöktü içime.
  seni rahatlatmak için ne yapacağımı planlayıp uygulayacağım tekrar tekrar...
  senin ders, benim hayat sınavım...
• marmara üniversitesi kapısında bekliyorum. duraliti almayı unutmuşuz, yakınlarda bir yerden benzer bir malzeme aldık. hepten gerildi. bakıyor ama görmüyordu en son. sakin ol deme demeyle olmuyo işte dedi. arkadaşlarını görünce rahatlar büyük ihtimalle. geçen sefer de böyleydi.
  kapıdan çaresizce bırakıverdim sanki aç kurtlar dolu ormana. macerasını tamamlayıp geri döndüğünde burada olacağım
  bekliyorum.