yanıtlar 11
  • aslında ayıp olarak görülmüyor zannımca. yoksa bu kadar fakir edebiyatı yapan olmazdı *. yaşar usta, hafize ana rol modelleriyle büyüyen bir nesil fakirlikten utanmaz herhalde.
    ama parasız olduğunu söylemek fiili belki ayıp görülebilir.
  • bana göre sosyal medya kullanımının yaygınlaşmasından sonra özellikle yakın olan - tanıdık eş dost akraba arası "haset" çok net çizgilerle belirginleşti. parası olana yalakalık, olmayandan uzak durma refleksi saklanamaz oldu ve bir süre sonra bu durum kanıksandı. normal kabul edilmeye başlandı. parası olanın saygınlık elde ettiği statü kazandığı, arabasının markasına göre, oturduğu semte göre saygı gördüğü bir ülkedeyiz ve bu statü sembollerine erişebilmek için birbirimizi çiğ çiğ yemeye hazırız. işte bu yüzden paran yoksa ayıplanırsın.
  • yakın çevremden örnek vermek gerekirse bizde durumu iyi olan olmayana yardım eder ve ayıplamaz. ancak şehirleşme ile profiller de değişti. insanlar artık bireyselleştiği için parasız olmak ayıplanır hale geldi. çünkü herkes para kazanmak için mücadele veriyor. bu durumu en iyi özetleyen bill gates’in bir sözü var: “fakir doğmak sizin suçunuz değil, ancak fakir ölürseniz bu sizin suçunuzdur.”

    (bkz: bill gates)
    (bkz: özlü sözler)
  • fakirlik asıl batıda daha kötü algılanıyor. türkiye'de fakirlik değil, fakir görünmek çok kötü algılanıyor. yoksa türkiye'de nüfusun %90'ı fakir zaten.

    avrupa'da kimse senin eski cep telefonuna bakmaz. kimse 15 yaşında arabaya biniyorsun diye ayıplamaz veya bunu konuşmaz. kimse marka kıyafet giymediğin için de ötelemez birbirini. ama genel itibariyle işsizsen, düzenli bir gelirin yoksa zaten oturduğun muhitten, konuşma şekline kadar bu her yerinden belli olur. ve bu durum senin alkolik, uyuşturucu bağımlısı, zihinsel engelli, serseri veya kötü bir aileden geldiğine delalettir. bu durumda senle arkadaşlık etmezler. çocuklarına o çocukla arkadaşlık etme diye tembihlerler eğer boktan bir ebeveyni varsa vs.

    türkiye'de ise nerde oturduğun, ne iş yaptığın önemli değil. nasıl biri olduğun da önemli değil. cebinde son model bir telefon ve üstünde çok afilli kıyafetler olmak zorunda. her daim gezip tozup mekanlarda foto çektirmek zorundasın gibi bir durum var sanırım. benim gençliğimde yoktu bu. türkiye fakirin pek ezilip büzülmediği bir ülkeydi ben fakirken.
  • ayıp değil ama olumsuz bi bakış açısıyla yaklaşıyor insanlar. bu yüzden de herkes parası varmış gibi davranıyor.

    parasız olursanız çevrenizde kimse olmaz ama çok parası olan biriyseniz çevreniz insan dolar.

    örnek: yazlık bi memlekete taşınırsanız ya da yazlık alırsanız yıldan yıla bayramda görüştüğünüz insanlar normalde arayıp sormayan insanlar bi anda yakın arkadaşınız olur. havalar ısındığı zaman mutlaka sık sık görüşürsünüz.

    yani aslında olayın menfaatle ilişkisi var. parası olan adamın yanında daha fazla menfaat sağlama imkanınız var.
  • bizim millette sadece para değil ki komşuda ne var sende yoksa o ayıptır
  • sebebi türk insanının parayı başarı olarak görmesi olabilir.
    parasız insan başarısız bir baltaya sap olamamış sayılır.
  • kimlik bunalımı olan bir memleket burası çünkü. para olmadan kim olduğunu bilemez insanlar. hayattaki tek beklentileri para kazanmaktır.
  • 2000 lere kadar böyle bir şey yoktu toplum dinamikleri farklıydı o zamanlar insanlar birbirlerinde paradan ziyade karakter arıyorlardı parasızlık o zamanda vardı ki parasız insanlardan vebalı gibi kaçmak yerine nasıl durumunu düzeltiriz anlayışı vardı son 20 yılda toplumun değer yargıları değiştirildi hala da değiştirilmeye çalışılıyor sosyal medya tv aracılığıyla bilinçsiz tüketime özendirme yapılıyor ki ülkede ekonomi eğitim sağlık alanında batan gemiden farkımız yokken sonuç olarak şu zamanda insanlar yeni tanrı icat ettiler para bu tanrıya ibadet etmeyene dünyada cehennemi yaşatıyorlar