steve rothery

• adı çok fazla anılmasa da progressive rock külliyatına elektrik gitar tekniğiyle, yaklaşımıyla önemli katkılar yapmış çok değerli bir müzisyen. yerinde ve zamanında çalmasını bilir. marillion'un dengeli sound anlayışı çerçevesinde kendini fazla öne çıkarmaz. çok nadiren sert tonlar kullanır ki marillion şarkılarının o bilindik içsel gelişimci haline ziyadesiyle yakışır bu değişik ton denemeleri. parçanın duruşuna, üslubuna, halet-i ruhiyesine göre öyle sololar yazar ki, akıl almaz. steve rothery'nin çaldığı her gitar solosu çok doğrudur. yani bu öyle bir şey ki ne bir nota çıkarabilirsin ne de başka bir tane ekleyebilirsin. zira notaları seçmesini çok iyi bilir, çünkü o gerçek bir müzisyendir.
• nota ekonomisi konusunda david gilmour ayarında bir ordinaryüs olmasa da, icraatlerini dinleyenlerin eline progresif rock müzik makalelerini verebilen müzisyendir. marillion bünyesindeki işleri şöyle dursun, kendi ismi ile yaptığı işler de tözünüzü elinize verir.
  
  (bkz: the ghosts of pripyat)
• 25 kasım 1956 brampton (ingiltere) doğumlu müzisyen, ilk olarak "dark horse" adlı grupta yer almıştır. sonrasında "pegasus", "purple haze" gibi lokal gruplarda çalan sanatçı 1979'da silmarillion (ki gerçek adı marillion'ı 1980'de almıştır) adıyla kurulan mükemmel grubun çekirdek kadrosunda yer alır... günümüze kadar grubun değişmeyen tek elemanı olarak kalan rothery 1996'da pete trewavas'ın da yer aldığı (bass) the wishing tree isimli solo proje kapsamında carnival of souls albümünü çıkarmıştır... bunun dışında jadis adlı ingiliz grubunun 87 sonrası çıkardıkları albümlerinin prodüksyonunu yapmış, arakeen adlı fransız grubun "patchwork" albümünde konuk sanatçı olarak yer almıştır. amerikalı progressive grubu enchant'in albüm prodüksyonu yanısıra albümde konuk sanatçı olarak da yer almıştır. john wesley'in 1994 çıkışlı under the red and white sky albümünde yer alan thirteen days adlı parçasında, arena'nın '94 çıkışlı songs from the lions cage ve '97 çıkışlı the cry albümlerinde de sololarıyla yer almıştır. aynı zamanda vietnamlı mültecilere yardım amacıyla, bir başka starlar karması olan rock against repatriation'ın sailing single'ında da yer almıştır.
• marillion gitaristi. agirbasli ve nefis sololar yazar. sustainin piridir. dream theater ile çaldiklari easter'da john petrucciyi kenarda birakarak, parçanin tüy diken gitarlarini sakince icra etmistir. nur yüzlüdür, tombiktir.
• öz abilerimden biri. diğer abim weimar'da ölmüştü biliyorsunuz. mekanı cennet olsun tekrar.
  
  steve abim süslemeli cümlelerle anlatılmaya çalışılsa hiçbir şekilde izah edilemeyecek bir sadeliği ustalıkla ve edeple hemhal ettirdiği için ulaşılması çok zor bir yerdedir. genç gitarcı kardeşlerimiz işin etüdüne, sporuna, sirk gösterisine meraklı olduklarından bu yüksek yerleri pek bilmezler. bazen vibratolu bentlerinin içinde kaybolmuşken bu işlerin çalışarak filan olmayacağından emin oluyorum. belki idam sehpasından "şaka yapmıştık kardeş" diye indirmeleri lazım seni, belki o zaman. bastığın seslerle usta olduğun gibi basmadıklarınla da ustasın. marillion'daki o altyapı ve yürüyüşleri düşününce bir gitaristin kendini kaybetmemesi için hiçbir neden yok. ama o edep işte, o kısacık solo seni utandırır, önüne baktırır. ahmet inam gibi gülümser durursun. ahmet inam'ın karısının adı da gülümser bu arada. neyseee.
• sözlük karşılığı underrated olan müzik adamı.
• morpheus parçasıyla şu sıkıcı gecede güzel bir enstrümantal dinlemek isteyenlerin kulağındaki pası silen, yukarıdaki entryde dendiği gibi tam bir yaşayan efsane.
• melodik anlayışını ve yazımını (bkz: andy timmons), (bkz: criss oliva) ve (bkz: eric johnson) ile beraber en sevdiğim gitaristtir. marillion'ı marillion yapan en önemli yapı taşlarından sevimli ve ne çaldığını iyi bilen sağlam gitarist abimiz. kim olduğu konusunda ufak bir fikir isteyenler (bkz: incubus)(bkz: easter)(bkz: forgotten sons)(bkz: chelsea monday)(bkz: the web) (bkz: splintering heart)(bkz: jigsaw) (bkz: seasons end)sololarına bakabilir. daha niceleri var ama bunlarla bir başlayın seversiniz.
• yazılmış en iyi sololardan birine imzasını atmış müthiş gitarist.
  
  (bkz: easter)
  
  bunu alan bunu da aldı
  
  (bkz: neal schon)
  (bkz: who is crying now)
• yormadan, çok yerinde, çok tatlı gitar çalan adam. yeri gelince sakin, yeri gelince çok tatlı yardırıyor. her halde klavyeyi severek okşadığı çok belli. müzikalitesi çok yüksek. çalıştığı müzisyenlere bakılınca bile kalitenin ne kadar yüksek olduğu rahatlıkla anlaşılabiliyor. kendisini the ghosts of pripyat albümüyle, steve wilson sayesinde tanıdım.