şu an hissedilen duygu

• çok yoğun bir acı ve üzüntüyle beraber utanç. memleketim hatay'ın her tarafı dümdüz olmuş, akrabalarım enkaz altında can vermişken, diğer bölgelerde insanlar enkaz altında canlı cansız beklerken sıcak evimde içtiğim çorbadan, başımı koyduğum yastıktan, gece çocuklarımın üstünü örtebilmekten bile utanıyorum. depremde çocuklarını kaybeden ve cebinde onlar için almış olduğu bisküviyi yiyemeyen babadan utanıyorum. öfke. 99 yılından bir gram ileri gidemediğimiz gibi liyakatsizlik hastalığımızın sonucu olarak daha da kötü bir noktada olduğumuzu görmekten ve devletin kendi karizmasını gerçeklerden üstün görmesi yüzünden haber ajanslarının gerçekleri söyleyenleri sansürlemesinden ve yalanlamasından, devletime güvenemiyor olmaktan ötürü öfkeliyim. gurur. daha dün sütü peyniri alırken üç kuruşu hesaplamak zorunda kalan canım halkımın bir anda varını yoğunu hiç düşünmeden ortaya koymasından, yardım için kuyruk olmasından, çok hızlı örgütlenebilmesinden, yaralarımızı sarmak için gösterdiğimiz bu müthiş mücadeleden ötürü gururluyum. doktorundan yazılımcısına, esnafından bakkalına herkesin bilgi, imkan ve yeteneklerini seferber etmesinden gururluyum. karmakarışık duygular içerisindeyim herkes gibi.. yerli yersiz ağlama krizleri, bazen sevinmeler gülmeler..
  
  allah ölenlere rahmet, kalanlara sabır versin, yaralarımızı hep birlikte saracağız inşallah..