the double

• dostoyevski'nin her romanında kafaya taktığı "insan doğası" temasının; hem dostoyevski külliyatının öncülü olması hasebiyle hem de bu konuya ilişkin yan karakter sayısındaki azlık ve eserin nicel açıdan kısa olmasının doğurduğu doygunluk nedeniyle çok iyi işlendiği, bu yönü ile bednyye lyudi ile birlikte dostoyevski'ye giriş kitaplarından sayılabilecek eseridir.
  kitabın başından itibaren okurun hissettiği kahramanımızın evhamlı halleri, statüsüne ve geleceğine ilişkin kaygıları, bu kaygıları ve tavrını içselleştiremediğinden benliğiyle çelişmesi, kendi varlığını ve duruşunu sorgulayarak rahatsızlık hissettiği taraflarını yarattığı "kötücül" kimliğe öteleyerek nihayetinde kişilik bölünmesinin tezahürü bu denli ince bir kitapta o kadar rafine işlenmiştir ki buna sadece bir edebiyat eseri, bir roman ya da uzun hikaye demek mümkün değildir.
  öncülü olan gogol'un emanetini geliştirerek kendinden sonra gelen tüm edebiyatçı, düşünür ve psikanalisti etkilemiştir.
  ellerine sağlık dosto baba!