unutulacak dünler

• gayet güzel bir şarkıdır.
  
  burda laf edip arka fonda ağlayarak dinliyorsunuz biliyorum.
  (bkz: kurumuş boğazım)
• valla severek dinlediğimi görünce bir yokladım kendimi. n'oluyordu, rap'e gönlüm mü kayıyordu, ceyhan prensi, mc derdo 58, isyanqar26, mc klima ustası serkan, onca hatıralar n'olacaktı. korka korka başka şarkılarına baktım hemen…
  
  …neyse rapçi olmamışım lan. sonradan fark ettim meğer trompet varmış beni oradan yakalamış çakal. aynı, filme zombi koymak gibi şarkıya trompet ekleyince beni kolayca kazıklayabilirsiniz, üstüne teşekkür de ederim. vesile ile bu müthiş enstrümanın güzelce kullanıldığı "sadece bir hayaletle yürüyorum" adlı bilindik bu şarkıyı da dinleyin isterim.
• türk rap tarihinin belkide en anlamlı şarkısıdır, bu sözleri beğenmeyen insan iyi olamaz...
• şarkıyı dinlerken, çağrıştırdıkları, belki bir yarayı anlatırcasına:
  
  yaşayamadığım bir hayal, hakikatimi öldürüyor.
  
  kaybın tesisi, kaybın fark edilmesi, kaybettiğinin kabulü, neyin kaybedildiğini bilmek, nasıl kaybedildiğini anlamak, oluşan boşluğun ne ile dolduğunu görmek, ikame edilenin kaybedilen ile benzerliği-farkı, kaybetmeye karşı verilen mücadele.
  
  geçmişe duyulan özlemin nesneleri-şeyler: kalabalıklar, hareketli günler, ideolojik-kültürel üstünlük, benzerlerin çokluğu, karizma, yoldaşlık, dayanışma, süreklilik.
  
  haydi başlayalım:
  
  "hep utancın kar kışında kaldık/ alkışlara kandık/ öyle yorgun öyle beter sabahlara kalktık/ bir hayalin gözlerinde saklı/ ne giden var ne beklenen yarınlardan artık"
  
  yeditepe istanbul'da ali hocasına sorar :nerdeydiniz hocam? ilk kaybedilen kalabalıklar oldu. artık her kalabalık, o kalabalık değildir. bir araya gelme imkanları, nedenleri yok oldu. netaş grevi, 1987 dönemeci, sıyrılıp gelen, öğrenci eylemleri, bahar eylemleri, serhıldanlar... ancak yine de bu kalabalıklar o kalabalık değildi. çünkü başka zaman ve mekandayız artık. gezi bunun en net belirgin örneğiydi.
  
  "unutulacak dünler/ yaşanacak günler var"
  
  geçmişi açığa çıkarmak, bugünün işidir. bugün iş edindiğimiz geleceği yaratacak olandır.
  şimdiyi kaybeden bir bilinç, ortak duygu, neyi nasıl yapacağını da bilmeyecektir. şimdi olan ise şeylerin birbiri ile olan bağlı olan ilişkilerinin sonucudur. her türlü müdahale, olay, değiştirici eylem bu ilişkinin dışından görülemez. bu dışarıdanlık ette hissedilen acıyı, bedende hissedilen açlığı, zihinde hissedilen karmaşayı, iliklerde hissedilen korkuyu bilememek-unutmak demektir. pkk ve devrimci sol işte bunu aşmıştır.
  
  hatırlamamız gereken devrimci sol'un 12 eylül'ün ilk saatlerinde giriştiği sabotaj-bombalama-tedhiş hareketi olmalıdır, disk yöneticilerinin teslimiyeti değil.
  
  "açsa karnın/yağma artık isyan sayılır"
  
  direnme, mevcut biçimleriyle -silahlı, silahsız, sivil itaatsizlik, küçümseme, değersizleştirme, mış gibi yaparak, bozuma uğratarak- süreklidir. sonuç almaya odaklanmadığı gibi, kısmi sonuçlarıyla yetinilenebilir de ya da sonuçsuz kalıp direnişin beyhude olmasına yol açabilir de. bu sonuncusu tekerrür etti hep, on yıllarca. son otuz yılın tüm direnişleri, direnişin manasını bozuma uğratmıştır. ilk yenilgi olmayan yenilgi buydu: direnmek sonuçsuz kaldığı gibi, direnmek yenilmeye eş oldu. oysa 'kazananlar hep direnenlerdi', 'yılgınlık yok direniş var'dı. kendini direnişin öznesi kılanlar, öncü olmakla övünenler yenilgiye bir tuğla eklediklerini asla kabul etmediler. kendileri gibi direnilmediği için yenilginin halen sürdüğümü iddia ettiler. bu özneler, direnişin muhteviyatını sınırlandırmıştır.
  
  "ne şiiri ne şarkısı/ yok, işte bir şey oldu/ öyle değil işte olmalı bir çözümü/ biz onca gece uykumuzu yok yere mi böldük/ acıları çekip gözlerini silmiş insanları düşün paramparça düşün"
  
  geçmişe yönelik her yönlü anlatı bugünkü umutsuzluğu, imkansızlığı beslemektedir. şimdi silinen o geçmiş, hayranlık veya kızgınlık ile ele alınan o geçmiş, anması 'deniz olunmalı'yı tesis edemeyecek, mahir'in cüretini yeniden yaratamayacak, kitlesel birlikteliği, o eylem yoğunluğunu hayata geçiremeyecek. biz o imkanlara sahiptik, yapamadık, siz bu imkansızlıkta asla başaramazsın diyen o anma, bizim yaptıklarımızı, neden yapamıyorsunuz diyor. böyle bir geçmiş anlatısı şimdinin zamanını yok sayıyor, 'geçmişin ölü ruhlarını' temellük ediyor, kendileri öldükleri halde. ölüler dirilerden çalıyor.
  
  "yoksulun merhameti gasp/ elinde saz/ hep beklemiş gözlerinde yaş/ sırtında yas/
  gün gelecek teraziyi bu insanlar tekmeleyecek/ biz tanığız keşmekeşe/ en önden arz edicez"
  
  şiddetin bir araç olmasının ötesinde, kurucu bir öğe olmasından bahisle, yıkılacak olanın, yıkılması istenenin, şiddeti meşru hale getirenin, şiddet ile sarsılması, şiddetin sınırlarını belirsizleştirmesi beklenir. şiddet yıkıcılıı ile teröre benzetilirken, intikam, ele geçirme, hesap sorma yanıyla kendini yeni bir anlama kavuşturur. uygulayıcılarından bağımsız olmayan bir mana politikanın ta kendisidir. şiddetin politikası politikanın şiddeti ile iiç içe geçtiği müddetçe şiddet araçları, yöntemleri kurucu işlevini yerine getirecektir.
  bir eylemin yıkıcı boyutu kurucu boyutuyla buluşamazsa kendini körelten bir tekrara dönüşecektir. bu haliyle şiddet bir kriminal sorun haline gelir. kör şiddet dedikleri budur.
  kurucu eylem, bulunan zeminden kopmayı şart koşar. sermaye dahil tüm ilişki biçimleri bir maraton koşucusunun hattıdır. maraton koşucusunun bu hatta nefesi kesilecektir.
  
  talep etmeyi almak, elde etmek yerine ikame etmeyi bırakmalıyız. direniş buradan kendini inşa edecektir: vermeyecekler, alacağız.
  
  "mevcut düzen dâhilinde ne aşkı/ avunduğun her şey sahte yok aslın/ geriye ne kalmış düşlediğim bir yaşam ve utandığım korkular var/ gönlümü vermişken hem de anlıyorken bir halkı"
  
  mevcut düzende tüm kültürel öğeler sermayenin biçimlerine dönüşmüştür. bugün dolaşıma sokulmayan her ürün mevcudiyetinin yanında etkisi de yok sayılmaktadır. dolaşım araçlarının tekdüzeliği yanında, dolaşıma imkan vermeyen kısıtlılık da mevcuttur, ürünün etkisini belirleyenlerden biri de budur. söylenip de geçilenle hep aynı söylemek arasında aşılamayan o verimsiz sonuçlar! bunu yaygın iletişim ağlarını etkileşim ağlarına çevirerek aşabilmeliyiz: iletişimin demokratikleşmesi, kolektifleştirilmesi, tek yönlü seslenme biçimlerininin 'kısırlaştırıcı' etkisini azaltır.
  "bugünün reddiyesinde toplumda yaşanan ve zaten mevcut olan ahlaki/söylemsel pratikler üzerinden başka ve bütünlüklü bir mantık dizini oluşturmak aslında başka bir zamansallığa ve dolayısıyla başka bir mantığa çağrıdır, başka bir anlamsallık inşasıdır."
  
  bizim konuşmak kadar duyulmaya da ihtiyacımız var.
  
  "kazanmak kirlidir/ kaybedelim insan kalırız"
  
  galip ile mağlubun yüzündeki gülümseme aynı değildir. kaybın ilk görüntüsü burada karşımıza çıkar: galip, kazancını vahşete borçluyken gülebiliyordur, ardından ne geleceğini bilen bir plan dahilinde gerçekleşen bu galibiyet gücünü yarattığı vahşetten ve korkudan alıyordur. ancak sadece bu değildir ona bu gücü bahşeden: o 'şeylerin ilişkisi' olarak sahip olduğu konumu kullanmıştır. yenilenler bu 'şeylerin ilişkisi' sınırlarının dışına çıkmaya yeltendikleri ve bunu gerçekleştirdikleri ve hatta yeni ilişkiler yarattığı sürece bu vahşete maruz kaldılar. o halde, 'şeylerin ilişkisi' vahşetin delilidir, bu kapitalizmdir.
  ölülerin de, bugün uğradığımız şiddetten nasibini olacak olması, şiddetin gücünü ortaya koyar, buna direnmenin de aynı oranda güçlü-hatta daha da güçlü- olmasına yol açmalıdır.
  
  bir defada kaybedilmedi. sonuç muharebesi hiç yaşanmadı. yenilgi bu yüzden asla egemen olmadı. sürekli kavga etmek beyhudeydi ya da tek yapılan buydu-kandırmaca dolu bir kavga.
  ricat, yenilgiyi kabul etmek olmadı hiç.
  
  "kurbanların anısını kutsallaştıran ama davalarını çoğunlukla görmezden gelen ya da hepten yadsıyan mevcut ve hakim hümaniteryanizmden farklı olarak sol melankoli daima mağluba odaklanır. geçmişin trajedilerini ve kaybedilmiş muharebelerini bir sorumluluk ve bir borç gibi görür; ki bunlar bir kurtuluş vaadidir aynı zamanda."
  
  "kocaman bir sofra düşün mahallenin ortasında/ dünyanın tam ortasında/ güneşler büyütür üstümüzde sonra"
  "yenilenler, efsanevi mağluplar, bizimdir karşı çıkışlarınızın o destansı mirası"
• yüzlerce kez dinlesem bıkmayacağım, “yaşanılacak günler” için teselli veren gazapizm şarkısı.
  
  “acıları çekip gözlerini silmiş insanları düşün,
  paramparça düşü!”
  
  spotify
• gazapizm şarkısı. gençken umudu ölen ve artık dirilmeyecek olan benim gibi yaşayan ölülere yazdığına eminim. şarkıyı her dinlediğimde uzaklara bakıp artık dünyaya veda ettiğimi hayal ediyorum. diğeri için (bkz: dünyadan uzak)
• normalde rap dinlemem ama spoti sağolsun arada bana böyle sürprizler yapıyor. umay' ın dediği gibi hissettim bugün. bir gün yolda yürüyordum, bir şarkı duydum, kalbim acıdı, bu kadar. bu kez bu kadar değil. daha önce de duymama rağmen neden içime bu denli düştü bilmiyorum. her satırı bi duygu yoğunluğu bıraktı gitti.
• arattım başlık içinde ama sanırım sözleri bütün olarak yazılmamış. en sevdiğim kısım:
  "mevcut düzen dahilinde ne aşkı
  avunduğun her şey sahte yok aslın
  geriye ne kalmış
  düşlediğim bir yaşam ve utandığım korkular var
  gönlümü vermişken hem de
  anlıyorken bir halkı"
  
  sözleri şu şekildedir:
  
  kurumuş boğazım
  bekliyorlar yol ağzında onlar
  bir gün beni sorarlarsa suscan
  elin kanlı çünkü abi demir kapı bundan
  ne özlemi hasret suçun doğasında varsa
  
  yoksulun merhameti gasp
  elinde saz
  hep beklemiş gözlerinde yaş
  sırtında yas
  gün gelecek teraziyi bu insanlar tekmeleyecek
  biz tanığız keşmekeşe
  en önden arz edicez
  
  ben sesimden fark edicem yaşlandığımı
  ya da her şarkıyı veda niyetiyle yazdığımdan
  sana çirkin hazlarından, aşklarından geri kırıntılar kalcak
  ve bu yalnız olcak
  
  senin yandığından daha fazla yanan insanları duymuyorsan eğer
  nasıl olcaz arkadaş
  böyle avuç kadar üstümüzde borcu kalır
  ve iyimser bir gül açar parklara
  
  unutulacak dünler
  yaşanılacak günler var
  öyle günler var
  inan
  yalanmış ziyanmış hayat
  deyip gitme
  
  hep utancın kar kışında kaldık
  alkışlara kandık
  öyle yorgun öyle beter sabahlara kalktık
  bir hayalim gözlerinde saklı
  ne giden var ne beklenen yarınlardan artık
  
  artı hep anlattım biliyor musun
  dedim ki dili yok bunun
  kimsesi kimi yok onun
  neşesi düşü yok şunun
  dedi ki düşür omzunu
  ne şiiri ne şarkısı
  yok işte bir şey olduğu
  öyle değil işte olmalı bir çözümü
  biz onca gece uykumuzu yok yere mi böldük
  acıları çekip gözlerini silmiş insanları düşün
  paramparça düşü
  
  unutulacak dünler
  yaşanılacak günler var
  öyle günler var
  inan
  yalanmış ziyanmış hayat deyip gitme
  
  hep utancın kar kışında kaldık
  alkışlara kandık
  öyle yorgun öyle beter sabahlara kalktık
  bir hayalim gözlerinde saklı
  ne giden var ne beklenen yarınlardan artık
  
  mevcut düzen dahilinde ne aşkı
  avunduğun her şey sahte yok aslın
  geriye ne kalmış
  düşlediğim bir yaşam ve utandığım korkular var
  gönlümü vermişken hem de
  anlıyorken bir halkı
  
  uykusuzluk sende artık
  onlar temizlerler vicdanlarını
  açsa karnın yağma artık isyan sayılır
  bir anne vedasıdır gerçek hicran tanımı
  kazanmak kirlidir kaybedelim insan kalırız
  
  kocaman bir sofra düşün mahallenin ortasında
  dünyanın tam ortasında
  güneşler büyütür üstümüzde sonra
  kalır burjuva düşlerin yalanlardan arda
  
  iyi söz yazarlarının ne kadar hükmü kaldı
  ben sana bu çiçekleri mezarlıktan çaldım
  çok uluslu yalnızlıkların yanında uzandım
  gökyüzü çok yıldızlı
  
  unutulacak dünler
  yaşanılacak günler var
  öyle günler var
  inan
  yalanmış ziyanmış hayat deyip gitme
  
  hep utancın kar kışında kaldık
  alkışlara kandık
  öyle yorgun öyle beter sabahlara kalktık
  bir hayalim gözlerinde saklı
  ne giden var ne beklenen yarınlardan artık
• rap ile çok aram olmasa da, hatta hemen hemen hiç yok, başucu niteliğinde bir şarkı, başım her sıkıştığında sığınıyorum resmen, ceza'nın medceziri gibi türk rap'inin harika eserlerinden biri, medcezir ile birincilik konusunda rahat kapışır.
• şu müziğe normal bir söz yazıp söylesen 2003-2010 arası altın çağını yasayan depresif pop şarkıların en iyilerinden olurdu. ama rap yapıp içine etmeyi tercih etmişler
  
  bize de enstrümantal versiyonları dinlemek kaldı