yeğen sevgisi

• kendinizi en boktan hissettiginiz, hicbir seyin sizi mutlu etmesine imkan olmadigi anlarda bile sirf gulusunu dusunerek mutlu olmaktir.
• bizim dayı gibi deli adamlarda farklı ifadelerle ortaya çıkan sevgi. bizim biraderin adından ötürü ve pentagram anatolia atıfıyla şöyle seslenmekte kendisi :
  
  "kalemi kır,cezamı kes,yeğenimi geri ver. yeğenimi geri veeeeeeeeerrrr"
  
  deli herif işte :)
• yeğeni bir proje haline getirmeye mahal verir. kendi yapamadığını onun yapmasına imkan vermeye çalışmaktır. özgür olmasına uğraşmaktır. tabi pezevenk yeğen puşt bir ergen safhasına gelince kontrol edememektir. inşallah o da uzun yıllar ergen kalmaz.
• hay allah, başlığı gördüm keyfim yerine geldi. herkes anlatmaya çalışmış zaten ama çok garip bir şey lan. valla inanılmaz bi sevgi bu. insanın tüm dertlerini sıkıntılarını unutturuyo. çocukları her ne kadar çok sevsem de bebekleri sevemiyorum ben. yani hepsi aynı gibi geliyo bana, birazcık büyüdüklerinde sevebiliyorum. yeğenim olduğunda da daha görmemişken öyle zannettim. şimdi gidecem yanına içimde bi sevgi olmayacak ama adetten başını falan okşayacağım diye düşünüyordum. neyse ilk gittim görmeye, yahu bir bebek o kadar çirkin olabilir. sakalları var lan bildiğin, uzun uzun siyah saçlar. hem bebek hem çirkin. ama nasıl güzel geliyo gözüme, nasıl şirin, nasıl bakmaya kıyamıyorum. kucağıma alıp oynamak deli gibi sevmek istiyorum ama değil kucağıma almak, incitmemek için elini öpmeye korkuyorum. hemen büyüdüğünü, ilk formasını aldığım günü, ilk maça götürmemi, beraber uçurtma uçuracağımız günlerin hayalini kurmaya başlıyorum. büyüdükçe de bir yakışıklı olmaya başlıyor adi herif, sakallar komple dökülüyor, saçlar biçimleniyor, zekası zaten maşallah, her gün katlanarak artıyor içimde sevgisi. sonra ikiz yiğenlerim daha oluyo, acaba diyorum doğmadan önce, hangisini çok severim nasıl ayarlarım içimde o dengeyi. merak ediyorum kendi kendime. taaa ki doğup eve gelene kadar. geliyorlar eve iki tane dünya tatlısı bebek. baktığım anda anlıyorum ki bu çok garip bir şey. 100 yeğenim daha olsa birini ayırt edemem ötekinden. lan canım sıkıldıkça açıp fotoğraflarına bakıyorum yaa. daha yaşım 21, yengem bazen fotoğraflarını koyuyor facebook'a az kalıyor ki facebook'ta her şeye yorum yapan akraba moduna girmeyeyim. yani her fotoğrafa ayrı ayrı maşallah benim aslanıma nasıl da yakışıklı çıkmış gibi şeyler yazacağım da büyüdükleri zaman reddetmesinler beni diye tutuyorum içimde. hülasa çok başka bi sevgi lan bu. yaşamayan bilemez diyeceğim de yaşayan anlatamıyor ki kelimeler yetmiyor anlatmaya, yaşamayan nasıl bilsin.
• aşk işte aşk. fazla yorulmayın anlatmaya çalışacağım diye. evlat yarısıdır yeğen. bitti.
• gece gece uyumadan saçlarımı okşayıp ne güzel saçların var senin, kim yaptı bunları dediginde onu yememek için kendinizi zor tutarsınız. deli gibi seviyorum bu oğlanı sanırım o da çok seviyor... teyze olmak böyle güzel birşeyse anne olmak nasıldır acaba?
• daha önce duyduğum kadarından çok daha öte bir sevgiymiş. yeğenim benim her şeyim. konuşmaya başlayıp teyze dese bana, kim bilir nasıl havalara uçacağım.
• ne yapsa kızamamaktır çok tatlıdır verdiği bütün zararları gülerek izlersiniz.
• tarif edilemez bir sevgidir.
  
  (bkz: anlatılmaz yaşanır)
• bambaşkadır. büyümeye dair her anına tanıklık ettiğiniz o sevimli şey, saflığın timaslidir adeta ve kişiye insanlık katar, kendinize çeki düzen verme ihtiyacı hissedersiniz.