• tr'de yasayip da psikolojin yeni kaymaya basladiysa senden guclusu yok diye cevap verilesi serzenistir.
  • ölmüş ve eve gömülmüş gibi hissediyorum ben de.
  • istanbul'da gerçekten sıkıcı bir hal almaya başladı bu durum. sabah akşam evdeyiz arada bir sitenin içinde yürüyüşe çıkıyorum ama nafile.
    bu gidişte 15. kattan aşağı atacağım kendimi.
  • mart ayının ortasından beri evden çalışıyorum. hem kolaylık olsun hem de uzak kalmayalım diye ebeveynlerimin evine geldim, çünkü yeni taşındığım evde internet bağlantısını daha yapamamıştım ki bu olaylar vuku buldu, site yönetimi de olayların başlamasından itibaren siteye yabancı insanların giriş çıkışını yasakladı (sadece market ve yemek siparişi elemanlarına izin var). hal böyle olunca en mantıklı seçenek ebeveynlerimin yanına gitmek oldu. hem müstakil evin tadını çıkaracaktım hem de bir yandan işimi yapacaktım (hayaller paris o anda). daha sonra kız kardeşim de aramıza katılmaya karar verdi. eşi yurt dışında çalıştığı için yalnız yaşıyordu, ve ebeveynlerimizin yanına gelmek onun için de en mantıklı olasılıktı.

    ilk iki hafta gayet güzel geçti. ben bilgisayar başında gündüz işlerimi hallediyor, evin geri kalan ahalisi ise bahçe, ekmek ve yemek işleri ile ilgileniyordu. insanlardan uzak gayet steril bir hayatımız vardı. ancak iki hafta sonra kardeşimin bitmek bilmeyen siniri ebeveynlerimin ve benim canımı yavaş yavaş sıkmaya başladı. sabah kalkar kalkmaz bir sinir, öğlen başka bir sinir, akşam ayrı bir sinir. en küçüğümüz olduğu, bu zorlu zamanlarda eşinden ayrı olduğu için durumunu anlayışla karşıladık tabi. ancak sinir dozajı günden güne artmaya başladı. hepimiz konuştuk onunla, bu zor günlerin elbet biteceğini, alıştığımız hayata yakında geri döneceğimizi, eşiyle en kısa zamanda tekrar beraber olacağını sakince anlattık. konuştuğumuz zamanlar sakinleşti, rahatladı. bir süre bu konuşma terapilerine her gün devam ettik. ancak bir hafta idare edebildi bu yöntem sadece. tekrar sinir harbi başladı.

    artık bizim de sabrımız dolmaya başlamıştı. sürekli bir iğneleme, laf sokmalar, aman kız sinirlenmesin söylediklerimize ve yaptıklarımıza dikkat edelim durumunda devam ediyordu hayatımız. ta ki ben artık dayanamayıp patlayana kadar. patlama dediysem öyle kavga bağırış bir şey de olmadı, sadece sesimi yükseltip “bağırıp durma artık” dedim. bu laftan sonra sesi kesildi ve eşyalarını toplayıp evine gitti.

    ertesi sabah geri geldi(bkz: swh). bu çıkışım 10 gün boyunca rahat bir hayat sürmemizi sağladı. ancak son 4-5 gündür sinir harbi tekrar başladı ve ben artık kendisini boğmak üzereyim. ailecek yurt dışı uçuşlarının açılacağı günü bekliyoruz huzura kavuşmak için, yoksa gazetelerin 3. sayfalarına manşet olacağız yakında.

    çok doluyum be sözlük.
  • sene başına kadar devam ederse millet kendini yakacak ondan korkuyorum.
  • hobilerim olmasa kafayı yerdim heralde. kendinize gitar, bağlama ya da herhangi bir müzik aleti edinin. bi sinema kültürünüz olsun. blog mlog yazılarınızı yayınladığınız bir yer de iyidir. kitap okumayı da becerebilirseniz günler gayet keyifli geçiyor. hafif de alkolünüz varsa değme keyfine.
  • şu süreçte evde değil, işe giderek çalışan biri olarak senin bunalmanı lüks buluyorum. onlarca insan ile muhattap olup sonra karantinaya dahil olmak var.
  • gerçekten dayanılması zor bir hale geldi artık. dışarı çıkmıyoruz hasta olacağız diye bu sefer içeride psikolojimiz bozuluyor.

    her şey aynı gelmeye başladı artık. her gün uyanıyoruz "aynı güne" .

    çok sevdiğimiz bir şarkının 100 saatlik videosunu açar ve asla tamamını dinlemeyiz ya işte şu an yaptığımız tam olarak o videonun 100 saatini de oturup dinlemek gibi bir şey
  • hobilerle, kitaplarla, yogalarla evde kalmaktan mutlu olan insanlar var. birde evde üretim yapalım diyen tipler var. benim yatakta yönümü değiştiresim bile gelmiyor o derece bitiğim. neyse biraz sağa döneyim.
    (bkz: psikoloji mi o da ne)
  • insanoğlu ne zaman yemek,su ve barınma için vahşi mücadelesini bıraktı o zaman psikolojik bunalıma girdi zaten. afrika'da su ve yiyecek için mücadele eden birinin psikolojisi istanbul'da rezidans da yaşayan birinin psikolojisinden iyiyse bu mücadele bittiği içindir.
hesabın var mı? giriş yap