ıssızlığın çığlığı

• bir attila ilhan şiiri;
  
  cam ipliğinden sıkı dokunmuştur
  kristal vitrindeki bu loş kadın
  soğuk tenhalığında kaşları alnının
  ince bir hayretle sanki donmuştur
  yansımaları sokağa vurmuştur
  kafasındaki müstehcen dazlaklığın
  sedef boşluğunda aralık ağzının
  sevişmelere çağrısı korkunçtur
  
  taşralı bir ´köpek´ buna tutulmuştur
  simsiyah bir ünlem önünde camların
  her gece jiletle kazıyamadığın
  kaç kere kaçırmayı filan kurmuştur
  çünkü kadınlar gözünü korkutmuştur
  kraliçesi budur yalnızlığın
  ürettiği nilüfer iç bataklığının
  cansız olmasından neler ummuştur
  
  ıssızlık çığlığını şehirde unutmuştur