abanoz sokağı

• bir ümit yaşar oğuzcan şiiri.
  
  kirli çarşaflar ağardı karanlıktan
  abanoz sokağında akşam olmaktadır
  alçacık sedirlerde üryan kadınlar
  kötü kadınlar, kederli kadınlar
  çaresiz yalnızlıklar içinde
  sığınmış merhametine kederin
  kan gibi, irin gibi kadınlar
  
  ezilmiş bir çiçeğe benzer kalpleri
  gözbebeklerinde saadetten eser yok
  bekleşirler gelecek ilk sevgiliyi
  bu umutla sürüklenir sofalarda ayaklar
  sahipsiz ayaklar, zavallı ayaklar
  ayaklar çeker ağırlığını kaldırımların
  sürer ayakların çilesi mezara kadar
  
  soğuk ürpertileri içinde kimsesizliğin
  yorgun yatağında bir kadın ağlar
  günahkar dudakları kıpkırmızı
  sürmeli gözlerinde mor mor halkalar
  bir aksiseda gibi dağılır aynalarda
  'biraz aşk, biraz heyecan, biraz ümit'
  böylece hayat geçip gider loş odalarda
  
  solar güneş ışığı çiçekli basmalarda
  boyanır efkarlı yüzler ağır ağır
  kalçaları çürük içinde bir kötü kadın
  unutulmuş türküler söyler hafiften
  basık tavanlı odalar aydınlanır
  alçacık sedirlerde üryan kadınlar
  abanoz sokağında akşam olmaktadır
• şile'dekinin ismi, ‘çirkin ve müstehcen bir anlam anımsattığı’ gerekçesiyle değiştirilmiş sokak.
• ismi değişmiş sokak.
  
  "abanoz, mabanoz, işte bunlar hep seks" şeklinde bir sesli düşüncenin etkisidir sanırım.
  
  bir de (bkz: kelimelerin zamanla söylenmesi ayıp hale gelmesi)
• ismini değiştirmekle, isminin neyi çağrıştırdığı merak ettirilen sokaktır.
  
  (bkz: çocuklarımız sokaklarda sevişiyor)
  
  bu slogan niçin beynimde yer etmişse, yine çıkarttılar biliç-altımdan bilinç-üstüme.
• adı da değişse, kentsele de kurban edilse, silinemeyen kavramlardandır.
  
  "bu sokaklar hamburg'da da, kolombo'da, havana'da da aynıdır; yine çeşitli yerlerdeki geniş lüks bulvarlar da böyledir, çünkü yaşamın zirvasi de dibi de aynı biçimdedir. bu medeniyetten uzak sokaklar, dürtülerin hâlâ dizginlenmeden vahşice dışa vurulduğu, bedensel hazların kuralsız yaşandığı bir dünyanın son fantastik kalıntılarıdır, ihtirasların karanlık balta ormanlarıdır ve tümüyle dürtüleriyle davranan hayvanlarla doludur; açığa vurduklarıyla tahrik eder, gizledikleriyle kışkırtırlar. düş kurdururlar insana."
  
  stefan zweig
  ay ışığı sokağı
• görsel
• "abanoz sokağı yapışkan, ıslak ve müstekreh. "
  
  attilâ ilhan, sokaktaki adam iş kültür 2012 basımı, s. 35
• "- hangi sokak bu?
  - manav cemal'in sokağı, bildiğimiz abanoz sokağı." kemal tahir - esir şehrin mahpusu
  
  (bkz: abanoz sokak)