araz

• arızalar.
• bir erkek ismi.
• mtk araz imishli, azerbeycan 1.lig takımlarından.
• kahraman tazeogluna ait bir siir.
  sözleride söyledir.
  
  "yalnızım çünkü sen varsın"
  
  "gel" desen gelirdim
  gittiğin uzakta bendim
  dağ gibi bir ihanetten düştüm
  bu kendime son gelişim
  
  ölümbaz öpüşler kusuyorum ceplerime
  kendimi suçüstü yakalıyorum
  ve kentsizliğimin isimsizliğini
  araz´a uyak düşüyorum
  gözlerime senden düşler sürüyorum
  ıslak bileklerim kan bayramına yatıyor
  bana en büyük tehdit yine ben oluyorum
  sonra bir durağa yaslanıyorum
  sonra bir kente
  ve sen gidiyorsun
  ben kanıyorum
  diyorlar ki "kendini dinleme hiçbir şey söylemiyorsun"
  oysa "gel" desen gelirdim biliyorsun
  
  yorgun haliç´e biraz inat
  biraz ihanet bırakıyorum
  ellerinden bir tedirginliği bir tehdidi avuçluyorum
  aklıma düşüyorsun
  düşüyorum
  düşünce
  üşüyorum
  azgın hüzünlerle körlüğüme göçüyorum
  ayrılığın saati kaç geçiyor bilmiyorum
  yalanlarımla bir hiçlikteyim
  beni içinden kaç
  
  bu kentte her yağmur kendini ağlar
  aklıma düşsen yalnızlık oluyorum
  ağzımdaki uykudan öpmüyorsun nicedir
  nerde kimi üşüyorsun
  artık kendini yakan bir ateşim
  kendimize birbirimizden düşler yapamıyoruz
  şimdi boş duraklara yaslanıyorum
  boş kentlere
  oysa "gel" desen gelecektim
  
  gün düşlerime dönüşlerimde
  bakışın içiyor beni gözlerimden
  gövdemi düşürüyorum güz yavrusu duraklara
  uzaklığına uzanıyorum
  sevdiğin sonbahar geçiyor üstümden
  ama artık hiçbir göğü içmiyorsun dudaklarımdan
  yıkılıyorum şarkılara
  "kimseler biliyor"
  yalnızlık dostumdu
  şimdi korkum oluyor
  oysa "gel" desen gelecektim
  
  artık her şey kımıltısız bir geceye dönüşüyor
  güz artığı saçlarımda oynaşan sensizlik
  göz karana yenik düşüyor en korkak yanlarımdan
  kendimi yitirdikçe sana gidiyorum
  göbek çukurumda sobelere karanlık uyutuyorum
  düş satıcısı ispiyoncu bir ihtiyarın insafına kalıyorum
  uysal yalnızlıklar satın alıyorum
  gülüşümle ödeyerek
  ve içimde yalancı bir katil taşıyorum
  yeni utançlar biriktiriyorum eski günahlarıma
  cüzamlı ruhlar cehennemine gidiyorum ben
  kirli sözlerimi temize çekme
  oysa "gel" desen gelecektim
  
  gözlerim ihanete ihbar taşıyor
  kuşkulu bir cinayeti fısıldıyor kaşlarına
  sözü namluna sürmelisin şimdi
  en yaralı yanımdan vurmalısın beni
  çünkü uçmak düşmeyi göze almaktır
  
  avlunda bıraktığım az kullanılmış intiharları deniyorum
  ne vakit nikotinli ellerinden yola çıksam
  susuşuna kan döküyor gözlerim
  sen gözüne çiğ kaçtı sanıyorsun
  oysa bilmelisin araz´ım
  kimsenin içi görünmez
  ve hiç bulamadıklarını
  asla yitiremezsin
  bak şimdi aramızda sessiz kalıyor
  söylenecek bütün sözler
  
  her sabah akşam oluyorsun
  alnından ellerine damlıyorsun
  yüzündeki yağmurla iniyorsun kente
  içine dert oluyorsun kentin
  dışına yağmur
  yüreğinde dağılıyor kristal şehirler
  duvarların kan öksürüyor
  ve sen
  başkalarının gözlerini
  yüzümde aramamayı öğreniyorsun
  beni bir durağa yaslıyorsun
  beni bir kente
  gidiyorsun
  oysa "gel" desen gelecektim
  
  susmak en inatçısı olmaktır yalnızlığın
  en susmakta neydi öyle
  sen en dinlerken
  biliyorum araz´ım
  insan kendini bulmamalı, hep aramalı
  gittiğin yerden başlıyorum öyleyse
  gece cinnetlerimi de alıp yanıma
  
  denize bakmayı bilmeyenler
  bir gün mutlaka boğulur
  işte bundandır gözlerinden kaçışlarım
  
  siz hiç yar saçının bir telinden kendinize gurbet yaptınız mı
  
  ben şimdi gurbetim
  içimde taşıyorum
  heba olsa da senlerce yılım
  oysa "gel" desen gelecektim
  
  ömrümden düşürdüğüm sol anahtarlarına takılıyorum hep
  ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden
  şairler ölüdür derler
  inanmıyorum
  
  en karanlık ceketimi giyiyordum
  ışığa kördüm çünkü
  şimdi ise güneşe ilerliyorum
  dirilmek için
  
  kimliği paslanıyor eski bir anarşistin
  gecenin kör gözünden utanıyorum
  hadi bana en militan kelimelerle saldır
  batır içime cümlelerini
  beyhude bir dehşet bırak
  hak ediyorum
  
  gizlilikten ölmek üzere olan bir akrep sızıyor içime
  can kaybından ölüyorum
  cenazemde namaz kılacağım
  zan altındayım
  yalanıma inanıyorum
  
  yorgun söylentiler kanıyor solgun yaralarımdan
  kırılır mı bilmem hüznümde taşıdığım kin
  kinim kendime
  susuşum sana
  küsüşüm tüm dünyaya
  
  üstü kalsın ihanetimin
  "gel" desen gelecektim
  
  yine bir tren geçiyor içimden
  sen kesiliyorum gülüşümün karşılığı
  saçların bir rüzgarın öyküsünü taşıyor
  görmüyorum söylemiyorsun kırılıyorum
  hiçliğimin etleri yolunuyor şizofrenik bir gecede
  sana bir öykü çıkarıyorum ağzımdan
  süsle beni ey aşk
  geçtiğin yerleri öpüyorum
  
  yarısı yanık bir aşkın küllerini taşıyorum
  dişlerindeki nikotin tadı terkimde
  sirenler ve ateş hatları içip
  sesini peydahlıyorum kendimden ve kentimden
  ıslak ceplerimi buluyorum el yordamıyla
  yasadışıyım
  tutukla beni gözlerimden
  
  kalemim bitti yitirdi şiirini şuur
  öldü kanımdaki mürekkep balığı
  solumdaki sise intihar etti intiharlar
  bir aşkı kaça katlayabilirdi ki ezik bir yürek
  yaşamak için geç bir zaman
  ölmek için ise erken
  
  çok davullu bir senfoni sürçüyor
  dikiş tutmaz ayrılığımda
  kirpiğinden yapılma bir darağacına
  geceyi asıyorum
  yoksun
  bu yağmurlar ıslatmıyor beni
  bir durağa yaslanıyorum sensiz
  gidişinin en sessiz harfinden yırtılıyorum
  "gel" desen gelecektim oysa
  
  kulaklarımdan bordo denizler dökülüyor
  şimdi herkes biraz sen biraz acı
  göğsümde bir vagon
  gizli sözler batıyor
  fırtınalar çıkıyor üstüme
  
  şakağımda
  intihar acemisi bir şairin
  delilik provaları
  arkandan uluyan kapılardan
  söküyorum kokunu
  yokluğunu kokluyorum
  yokluğunu yokluyorum
  
  çöz gözlerimi senden hadi
  ücranda yak bakışımı
  gözlerine bekçi sevdam
  dünden ve senden kalmayım
  
  içine her düşen
  kendi keşfi sanıyor seni
  oysa sen
  melekleri bile kıskandıracak kadar kendinsin
  ve kendini acıtmak istiyorsun
  ama güller kendine batamaz
  bilmiyor musun
  "gel" mi diyorsun
  
  herkes kendi gördüğüne bakar
  peki hayatın rüzgarında kime yelkeniz
  kıpırdamadan duramayız bir aşk boyu
  hadi en kanadığımız yerden susalım
  "gel" desen gelirdim
  "git" dedin ve gittin
  
  aşka...
  rüzgara...
  ayrılığa...
  zamana...
  
  eyvallah..
• hastalık belirtileri, semptom
• bir kedi ismi^*.
• arapça anlamı devamlı olmayan ve başkalarına bağlı olarak yer tutabilen şeydir. renkler, oluşlar, kokular, sesler bunlara örnektir.
• özdemir asaf tarzı aşk üzerine kurulmuş karmaşık cümlelerin hikayesi. istanbul'daysanız, istanbul soğuğunda kaldıysanız,yağmurunda ıslandıysanız ve aşktan bitap düşmüş bir ruha sahipseniz okudukça melankolik havayı iyice ruhunuza hapseden bir kitap araz.
  
  --- spoiler ---
  "bazen hayatın çok hızlı aktığını duyumsarsın. ve bu hayat denizinde "ne" olduğunu düşünürsün. kalabalık bir otobüs durağında, en köşede kalmış olansındır. hiç fark edilmeyen... kaldırımlarda hızlı hızlı yürürken, dönüp kimsenin bakmadığı... hakkını ararken sesi en kısık çıkan... hep seven ama hiç sevilmeyen... kimsenin her şeyi olamayan... bazen tünelin ucundaki ışığa doğru yürürken arkadaki girişin çoktan kapanmış olduğunu bilemezsin. geri dönüş yoktur ve ışık hep senden uzaklaşır... işte böyle ! hayatın figüran rolü verilmiş biriyim ben..."
  --- spoiler ---
• 9.nesil sabırtaşı yazar.
• eski dilde tesadüf.
  aynı zamanda görünmesi için bir asl'a ihtiyaç duyan nesnedir. örneğin: cevher-i zatınla kaim bir arazdır lâmekan^*
  (değerli varlığınla ayakta duran bir arazdır bu mekansız)