ayışığı sofrası ^*

• nazli eray in ankarayi anlattigi romani. tanitirken ise su sozleri kullaniyor: ankara sessizdir, akşam saat dokuz olunca gözleri kapanmaya başlar, saat on bir olunca uyumuştur, onu uyandırmak zordur. onun için ben o uyurken çıkar, dolaşırım. yani yaşadığım kenti bir eldiven gibi giymek istiyorum. giydiğim eldivenin içine önce bir beş parmağımı, sonra diğer beş parmağımı sokup ısıtıyorum, içinde yaşadığım şehirle de kendimi öyle ısıtıyorum. ve onu kitaplarımda size yansıtabiliyorsam ne mutlu bana...
• (bkz: ayisigi kutusu)..
• ayisigi sofrasi geceyle örtülüdür, üstünde siseler icinde ayisigi vardir, insani sarhos eden. orta parmak büyüklügünde eski arkadaslar, sevgililer vardir, tabaklarin icinde limonlarin arasinda yatip insanla gözgöze gelmek isteyen. nazli eray öyle oldugunu söylüyo.