başımızdan geçen ırkçılıkları anlatıyoruz

• doğuda doğup büyümüş bir türküm, lisede sıra arkadaşım derste bana dönüp biliyorsun savaş çıkarsa, gerekirse seni vurup öldürürüm demişti.
• hic unutmam bir keresinde suriyeli olmadigim icin ihtiyacim olan yardimi alamamistim. sonradan maddi durumum duzeldi ancak sonrasinda da suriyeli olmadigim icin fahis vergiler odemek zorunda kalmistim. olay halepte geciyor demek isterdim ama baska bir ulkede maalesef
• amerikada gece kulubunde türk demeyelim eziklerler diye italyanim demistim. hayatimda türk olarak yaşamadığım ırkçılığı italyan olarak yasadim, ben nereden bileyim godfather ıı' nin gercekten yaşandığını ve italyanlardan o bölgede nefret edildiğini :(
• yer avustralya.
  
  pasaport polisi müstehzi bir tavırla "do you eat turkey in turkey?" diye sormuştu.
  
  y......... anteni.
• oynadığım bir oyunda yabancı sunucuda kuzenim ile türkçe konuşurken birisi "shut up kebab brain" dedi.
• bir keresinde hem kahvehane ortamını merak ettiğimden hem de çay içeyim diye bir kahvehaneye gireyim dedim. suriyelilerinmiş, kapıdaki izbandut gibi koruma türkler ve kürtler giremez demişti. ben de koşarak uzaklaşıp bime girmiş, bimin poşet çaylarına bakarak ağlamıştım.
• surada siyahi bir hanimefendi ile yasadiklarimi anlattığım bir konudur.
• anektod tadında anketimsi.
  
  1996 yazı… fransa’dayız. (bkz: rezerve)
• 'pilavi elle mi yiyorsunuz gercekten alınma ama cok pis milletsiniz' demisti biri kalbim kırılmıstı. sesimin titremesinden hayır elle degil ayakla yemeyi tercih ediyoruz diyememistim bile insanlar cok kaba
• bu ülkede türk-kürt-laz-çeçen-çerkez ayırımından ziyade memleketçilik vardır. ülkenin anasının ağlamasının en başında bu illet gelir.
  
  kısaca memleketçilik en az ırçılık kadar tehlikeli ve yok edilmesi gereken bir şeydir.