comedown machine
-
-
angles faciasından sonra bizi tekrar eski günlere, ilk iki albümlerindeki şarkılara götürmesini istediğimiz albüm. new wave saçmalığına falan gerek yok gençler.
-
olmuş the strokes albümü. evde bir bayram havası dans ediyoruz. durdurulamıyoruz. şimdilik öne çıkanlar welcome to japan, one way trigger, chances. ilerleyen zaman neler gösterir bilemeyiz.
albümdeki parçalar:
(bkz: tap out)
(bkz: all the time)
(bkz: one way trigger)
(bkz: welcome to japan)
(bkz: 80's comedown machine)
(bkz: 50 50)
(bkz: slow animals)
(bkz: partners in crime)
(bkz: chances)
(bkz: happy ending)
(bkz: call it fate call it karma) -
angles ile bir yol ayrimina girildigi belliydi de, bu sanki hansel ve gretel'in pustluk yapip kirintilari bilerek baska bir yere serpmesi gibi olmus. comedown machine grubun eski materyallerine pek benzemeyen, julio'nun solo albumune dirsek temasli, 80'lere saygi kusagi temali guzel bir pop albumu.
bos sarkisi olmayan bir album oldugunu dusunuyorum ama tek bir sarki ismi ver deseler chances derim. bi de call it fate call it karma'da cok fena little joy esintileri var ki bu zaten otomatik sevilesi, oksanilasi demek.
rolling stone'un yavsak reviewer'lari da artik silinsin gitsin lan su piyasadan. igrencsiniz ibneler. -
en efendi parçası partners in crime.
-
hakkını vermişler albümün. angles dan daha iyi.
-
az once dinleyip bu ne amk dedigim albumdur.
ben strokes a bakmıstım ama yannış gelmişim
....kim oyladı lan bu entryyi
hemen ortaya cıksın -
angles'le ilgili şunları yazmıştık(bkz: #22921969) fakat hiç bir şey değişmemiş the strokes cephesinde. yine julian kendi kafasına göre bir albüm yapmış gibi. şarkılara tek tek girip incelemek istemesem de tap out ve happy ending elle tutulabilecek iki şarkı diyebilirim. diğerlerini al phrazes for the young'a koy hiç anlaşılmaz. en sevdiğim müzik gruplarından birinin gözlerimin önündeki eriyişi ve hiç istemediğim bir yöne doğru evrilmesi gerçekten de üzücü bir durum.
edit: ısrarla dinlendikçe biraz daha güzelleştiğini itiraf etmeliyim. özellikle one way trigger ve 80's comedown machine atlanmaması gereken şarkılar olarak not edilsin. yine de grubun son 2 albümü(angles ve comedown machine) ilk 3 albümle kıyas götürmez diyebilirim. -
loop loop edilen the strokes albümü. bir de tap out var ki çalma istatistiklerinde rekora koşuyor.
-
ilk dinleyişte welcome to japan'in sözlerine hasta olduğum albüm. yalnız "is this it" ve "room on fire" gibi şaheserlerin yanına yaklaşması mümkün değil.
angles'ı biraz daha yumuşatarak bir albüm daha yapmışlar gibi geldi bana. zaten 3 tane şarkı dinliyorduk angles'ta. bunda da welcome to japan ve 80's comedown machine en çok dikkatimi çeken şarkılar oldu.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap